وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُیُوبِهِنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاء بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاء بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَیْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِینَ غَیْرِ أُوْلِی الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاء وَلَا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِن زِینَتِهِنَّ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعًا أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ

و به زنان با ایمان بگو دیدگان خود را [از هر نامحرمى] فرو بندند و پاكدامنى ورزند و زیورهاى خود را آشكار نگردانند مگر آنچه كه طبعا از آن پیداست و باید روسرى خود را بر سینه خویش [فرو] اندازند و زیورهایشان را جز براى شوهرانشان یا پدرانشان یا پدران شوهرانشان یا پسرانشان یا پسران شوهرانشان یا برادرانشان یا پسران برادرانشان یا پسران خواهرانشان یا زنان [هم كیش] خود یا كنیزانشان یا خدمتكاران مرد كه [از زن] بى‏نیازند یا كودكانى كه بر عورتهاى زنان وقوف حاصل نكرده‏اند آشكار نكنند و پاهاى خود را [به گونه‏اى به زمین] نكوبند تا آنچه از زینتشان نهفته مى‏دارند معلوم گردد اى مؤمنان همگى [از مرد و زن] به درگاه خدا توبه كنید امید كه رستگار شوید.(نور/30)
چشم چرانی یكی از دامها و سلاح های خطرناك شیطان برای گمراه كردن انسانها و دور كردن آنان از راه خداوند متعال می باشد،
وقتی زن با بی حجابی بیرون آید شیطان به استقبال او می شتابد و نگاه  بیگانگان و هوسبازان را به سوی او متوجه می گرداند و سیل انبوه كنایه ها و متلكها به سوی او سرازیر می شود، آری! چون جسم افسون گر و زیبای زن به تنهایی خود به خود نغمه ها و موسیقی های خاموشی است كه در یك زمان هم گوش از آن لذت می برد و هم چشم از آن لطف اندوز می گردد و عفت و شرف او در معرض خطر قرار می گیرد و حفظ شرف و عزت و كرامت زن و خانواده هدف اصلی ممنوعیت عرض اندام زن است. و زنی كه به تماشای مردان و مردان به تماشای او می نشینند زن زندگی و رازداری و مادری برای فرزندان، و فرد سالم و امینی برای آینده نیست؛ زیرا فاقد شرافت و ادب و عفت است؛ بلكه به تعبیری دیگر شوره زاری بیش نبوده كه محصولی جز خس نخواهد داشت.اگر خدا ناكرده زن از بی حجابی و لذت رساندن با جمال و آرایش خود به نگاه بیگانگان دست نكشد، سرخورده جامعه شده و سقوط می كند و سقوط او سقوط یك نفر نیست، بلكه سقوط جامعه است.
قرآن كریم وقتى درباره حجاب سخن مى‏گوید مى‏فرماید: حجاب عبارت است از احترام گذاردن و حرمت قائل شدن براى زن كه نامحرمان او را از دید حیوانى ننگرند.
حال اگر كسى از تشخیص اصول ارزشى عاجز باشد، ممكن است‏معاذ الله حجاب را یك بند بنداند، و حال این كه قرآن كریم وقتى مسئله لزوم حجاب را بازگو مى‏كند، علت و فلسفه ضرورت حجاب را چنین بیان مى‏فرماید:
«ذلك ادنى ان یعرفن فلا یؤذین‏»
یعنى براى این كه شناخته نشوند و مورد اذیت واقع نگردند. چرا كه آنان تجسم حرمت و عفاف جامعه هستند و حرمت دارند.
یکی از چیزهایی که می‏تواند  عفاف زن و طهارت او و تقوای او و حالت پرهیز و عصمت را در او نگه دارد، نداشتن معاشرت نامناسب در محیط زندگی و محیط کار و محیط جامعه است. معاشرت نامناسب، یعنی معاشرتی که در او جهات فرهنگی و اخلاقی خاص رعایت نشده باشد. آن چیزی که می‏تواند به این نگه‏داری و مصون‏سازی و جداسازی کمک کند، حجاب است. بهترین چیز، حجاب است؛ حجاب از طرف زن و حجاب از طرف مرد. حجاب مرد هم نگاه نکردن است: حجاب، یعنی مانع؛ یعنی فاصل در زن .
حجاب، به معنای منزوی کردن زن نیست. اگر کسی چنین برداشتی از حجاب داشته باشد، این، یک برداشت کاملاً غلط است. مسئله حجاب به معنای جلوگیری از اختلاط و آمیزش بی‏قید و شرط زن و مرد در جامعه است؛ زیرا آمیزش و اختلاط بی‏قید و شرط، هم به ضرر جامعه و هم به ضرر زن و مرد، به خصوص به ضرر زن است.

نوشتن دیدگاه