ازهمان روزكه سيد جوانان جنت ، گام به گيتي گذاشت وبا درخشش خورشيد وش جمالش ، خانة گلين مولا علي وفاطمه زهرا سلام الله عليهما را درخششي ديگر ونوري بيشتر بخشيد نام كربلا نيز به زبانها افتاد .
كلمه كربلا ، درست دراولين روزتولد عشق سرخ وميلاد امام حسين عليه السلام (ع) ودرخانة كوچك زهرا (س) وعلي (ع)- خانه اي كه به عبارت يكي از نويسندگان معاصر ازتمام تاريخ نيز بزرگتر است – ورد زبانها گشت وترانة تابناك وسرود سرخي شد كه تاريخ تا هستي هست با ترنم آن ، به عرش وفرش وجن وملك ، خواهد باليد.
وتربت كربلا ، اين توتياي چشم دل وسرمة سرخ ديدة دين ، از همان روزهاي آغازين حيات سراسر حق وحماسة حسين بن علي (ع)، قداستي فوق العاده وحرمتي بسيار يافت چنانكه پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله آن را ازدست روح القدس گرفته وبامشام مبارك خويش آن را مي بوئيد وبوسه مي زد ، توگوئي به پسرش حسين كه تازه تولد يافته بود ، مي خواست بگويد : پسرم توازمني ومن ازتو، 2 توباكتاب كربلايت كه باخون خدائي خويش خواهي نوشت ، دين وآئين مرا براي هميشه بيمه خواهي كرد ، پس من حق دارم خاك كربلاي تورا ببوسم .
پسرم ، عزيزم ، حسينم ، اي پاره تنم ونورچشمم ! خوش آمدي وبا آمدنت مرا از فكر فردا وفردا ها آسوده كردي ، من خيلي وقت بود كه انتظار تو را مي كشيدم .
روزي ام الفضل به محضر رسول اكرم (ص) مشرف شده عرض مي كند :
يارسول الله شب خواب عجيبي ديدم ، پيامبر (ص) مي فرمايد : چه ديدي ؟
اي رسول خدا! گفتنش برايم سخت است .
بگو چه ديدي ؟!
مثل اينكه ديدم پاره اي از تن شريفتان جدا شده ودرآغوش من افتاد !
پيامبر (ص) فرمودند : خير ديدي ، ان شاءالله دخترم فاطمه پسري به دنيا خواهد آورد وتوآن را درآغوشت جاي خواهي داد .
چيزي نگذشت كه فاطمه (ع) امام حسين (ع) را بدنيا آورد وچنانكه رسول خدا (ص) فرموده بود من اورا درآغوش گرفته وبه خدمت حضرتش آوردم .
پيامبر (ص) تا نوزاد را ديد گريه كرد چنانكه چشمانش پراز اشك شد ، گفتم : يا رسول الله پدرومادرم فدايت باد شما را چه شده چرا گريه مي كنيد ؟
حضرت فرمود : جبرئيل برايم خبر داد كه اين فرزندم را امتم به اين زودي
مي كشند . عرض كردم : همين نوزاد را مي فرماييد ؟ فرمود : بلي ، جبرئيل به من چنين خبرداد ومشتي نيز ازخاك سرخ كربلا را برايم آورد .1
ودرحديث ديگري است كه جبرئيل با خودش مشتي از تربت امام حسين (ع) را به پيش پيامبر (ص) آورد ، تربتي كه بوي مشك خاص وخوشبو ازآن به مشام مي رسيد وآن را به پيامبر (ص) داده وگفت : اي حبيب خدا ! اين تربت ، تربت فرزندت حسين پسر فاطمه است كه چيزي نمي گذرد كه اورا درسرزمين كربلا مردماني نفرين شده مي كشند … 2
و در روايتي نقل شده است كه درنخستين سالگرد تولد امام حسين عليه السلام دوازده فرشته با هيئتي خاص ودرحالتي بخصوص به پيشگاه پيامبر اسلام (ص) نازل شده ومي گويند:
اي محمد (ص) ! به زودي مي رسد به فرزندت حسين (ع) آنچه كه به هابيل ازدست قابيل رسيد …
وآن روز(يعني اولين سالروز تولد امام حسين (ع) فرشته اي درآسمان نماند مگر اين كه به حضورحضرت رسول (ص) شرفياب شده واورابه شهادت فرزندش حسين (ع) تسليت وتبريك گفتند وهريك به عنوان تحفه ، مشتي از خاك كربلا رابه پيشگاه پيامبر (ص) آورده بودند… 3
وهمين كار دردومين سالروز ولادت امام حسين عليه السلام نيز تكرارشد وپيامبر (ص) كه آن روزدرسفربود به همراهان خويش از كربلا گفت وشهادت سيد الشهدا وپس از برگشت ازسفر نيز بالاي منبر رفتند ودرحاليكه يك دستش را برسرحسينش نهاده بود ودست ديگر رابه سوي آسمان بلند كرده بود فرمود :
پروردگارا! شهادت فرزندم حسين را مبارك گردان و او را سالار شهيدان قرارده انك علي كل شيء قدير…1
و پيامبر(ص) بارها وبارها ازكربلا مي گفت وتعمد داشت كه اين حديث حيات بخش را تكرار كند وهرفرصتي كه مناسب مي ديد از فرداي حسينش مي گفت ، توگوئي از جانب حق مأموربود كه پيشاپيش اين فرات فضيلتها وشريعه شهادتها را ، تا فراسوي فرداهاي ناپيدا نيز جاري گرداند، باشد كه تاابد ، امت بيدار درسايه سار حماسه حسين ببالند و فراموش نكنند كه عزت وعشق از عاشوراها ست و بس . دراين زمينه رسول حق (ص) راسخن زياد است وحديث بسيار ، كه ما تنها به چند نمونه اشاراتي كرديم وبراي تفصيل ببينيد كتاب وزين وگرانسنگ سيرتنا وسنتنا را كه نوشته بزرگ علامه معاصر آيه الله اميني است ، آن بزرگوار درآنجا بيش از بيست روايت وبا صدها سند ومدرك ازمدارك واسناد اهل سنت را آورده است كه همگي حكايتگر اين است كه پيامبر اسلام (ص) تربت كربلا را تكريم وتعظيم مي كردند خوشبختانه اين كتاب به فارسي نيز ترجمه شده است .
خون نامة خاك
حضرت ام سلمه ، يكي از زنان بزرگوار پيامبر (ص) است بزرگ بانوئي كه پس از ماد صديقة طاهره فاطمه زهرا (س) يعني حضرت خديجه كبري ، هيچ زني اززنان پيامبر (ص) ، درپارسائي وصداقت به پاي اونمي رسد اوبراستي وبحق ‹‹ ام المؤمنين = مادر اهل ايمان ›› بود .
اومي گويد: روزي از روزها كه رسول حق (ص) درخانة من بود وحسن وحسين (ع) دربرابر چشمان پيامبر (ص) داشتند باهم بازي مي كردند فرشته وحي ، فرود آمد ودرحالي كه بادست به امام حسين (ع) اشاره مي كرد ، گفت : اي محمد (ص) پس از تو ، امتت اين پسرت را مي كشند … پيامبر (ص) تا حديث حسين وكربلايش را شنيد ، گريه كرد واورابغل كردند ودرآغوش خويش فشردند ، سپس جبرئيل مشتي از خاك كربلا را به پيامبر (ص) دادند وپيامبر(ص) آن را گرفته مي بوئيد ومي فرمود : چه بوئي دارد ! بوي بلا وابتلاء مي دهد . وسپس روبه من كرده فرمود : اي ام سلمه ! اين خاك را ازمن بگير وبه عنوان امانت آن رانگهدار وهرگاه كه ديدي اين خاك به خون تبديل شد بدان كه فرزندم حسين را كشته اند، پس آن را از پيامبر (ص) گرفته ودرميان شيشه اي قراردادم وهر روزكه گاهگاهي چشمم به آن شيشه مي افتاد ، بي اختيار مي گفتم : روزي كه اين خاك ،خون شود ، براستي كه روزبزرگي خواهد بود … 1 وچنان نيز شد .
____________________________________________________________
1-پيام عاشورا ، ص 51، به نقل از وقايع الايام خياباني جلد محرم ونيز منتخب طريحي .
2-اشاره به حديث بسيارمعروفي كه پيامبر (ص) مي فرمود : حسين مني وانا من حسين .
1-سيرتنا وسنتنا، ص 53، ونيز الارشاد للشيخ المفيد ، ص250.
2-سيرتنا وسنتنا ،ص58.
3-سيرتنا وسنتنا ، ص62-61.
1-همان ، ص 62.
1-سيرتنا وسنتنا ، ص 66-75، ونيز الارشاد للشيخ المفيد ، ص 251.
