96 - طبرى با سند خويش از عمرو بن عكرمه نقل مى كند:
صبح فرداى روزى كه امام حسین علیه السلام شهيد شد، يكى از غلامان ما مى گفت: ديشب يك منادى را شنيدم كه چنين مى خواند:
اى آنان كه از روى نادانى حسین علیه السلام را كشتيد! بشارتتان باد بر عذاب و عقوبت الهى!
همه آسمانيان، از پيامبر و فرشتگان شما را نفرين مى كنند. شما از زبان پسر داود و حضرت موسى و حضرت عيسى كه حامل انجيل است، لعنت شده ايد.[17]
97 - ابن عساكر با خويش از ام سلمه چنين روايت مى كند:
شنيدم جنيان را كه روزى كه حسین علیه السلام شهيد شد، بر او نوحه خوانى مى كردند و چنين مى گفتند:
اى كشندگان حسين، از روى ظلم و جهالت (.. تا آخر آنچه نقل شد).[18]
98 - ابن قولويه با سند خويش از داوود رقى نقل مى كند:
جده من برايم نقل كرد كه چون حسین علیه السلام كشته شد، جنيان با اين اشعار بر او گريه و نوحه خوانى كردند:
اى چشم! اشك بريز و گريه كن كه خبر راست است. بر حسين فاطمه گريه كن كه وارد فرات شد، ولى بيرون نيامد. جنيان بر او گريه و ناله كردند وقتى خبر او آمد. حسين و خاندانش شهيد شدند، چه خبر مرگبارى! از روى سوز دل شب تا سحر بر تو خواهم گريست. پيوسته تا رگى جارى است و تا درختى به بار مى نشيند بر تو خواهم گريست.[19]
99 - نيز به سند خود از عبدالله بن حسان كنانى نقل مى كند كه گفت:
جنيان بر حسين بن علی علیه السلام گريستند و چنين گفتند:
چه خواهيد گفت اگر پيامبر خدا به شما كه آخرين امتهاييد بگويد: با خاندان و برادران و عزيزان من چه كرديد؟ گروهى اسير شدند و جمعى به خون آغشته گشتند![20]
---------------------------
[17]. تاريخ طبرى، ج 3، ص 342
[18]. تاريخ ابن عساكر (شرح حال امام حسين)، ص 26
[19]. كامل الزيارات، ص 197
[20]. همان، ص 193

نوشتن دیدگاه