134 - سيد بن طاووس گويد:
هنگام نماز ظهر شد. امام حسین علیه السلام به زهير بن قيس و سعيد بن عبدالله فرمود: همراه با نيمى از ياران باقيمانده جلو بايستند. با آنان نماز خوف خواند. تيزى به سوى حسین علیه السلام آمد.
سعيد بن عبدالله جلو رفت و همچنان خود را سپر تيرها ساخت تا آنكه بر زمين افتاد، در حالى كه مى گفت: خدايا! همچون لعنت قوم عاد و ثمود، لعنتشان كن. خدايا! از من به پيامبرت سلام برسان و به او برسان كه چه رنجى از زخم چشيدم. من خواستار پاداش تو در يارى فرزندان پيامبرت هستم. سپس به شهادت رسيد، در حالى كه افزون بر زخم شمشيرها و نيزه ها، سيزده تير بر بدنش نشسته بود.[11]

نوشتن دیدگاه