111 - شيخ مفيد از امام زين العابدین علیه السلام روايت مى كند.
دشمنان آمدند و اطراف خيمه گاه امام به جولان پرداختند. خندق پر از آتش مشتعل را ديدند. شمر با صداى بلند فرياد زد: اى حسين! قبل از قيامت دچار آتش شده اى. امام پرسيد: او كيست؟ گويا شمر بن ذى الجوشن است؟ گفتند: آرى. امام فرمود: اى پسر بز چران! تو بر آتش ‍ شايسته ترى. مسلم بن عوسجه خواست با تير او را هدف قرار دهد، امام حسین علیه السلام نگذاشت.
مسلم گفت: بگذار او را با تير بزنم، او فاسقى از دشمنان خدا و از گردنكشان بزرگ است و خدا اين گونه فرصت پيش آورده است. امام فرمود: تير نينداز؛ دوست ندارم كه آغاز گر جنگ باشم.[14]
[1]. الدمعه الساكبه، ج 4، ص 273
[2]. الفتوح، ج 5، ص 111
[3]. كامل الزيارات، ص 153
[4]. تاريخ ابن عساكر (شرح حال امام حسين)، ص 213
[5]. كامل، ج 2، ص 561
[6]. مقتل الحسين، ج 1، ص 252
[7]. الاخبار الطوال، ص 256
[8]. همان
[9]. همان
[10]. انساب الاشراف، ج 3، ص 187
[11]. در برخى منابع حصين بن نمير است و آن درست تر است
[12]. سوره آل عمران، آيه 33
[13]. امالى، ص 134
[14]. ارشاد، ص 233

نوشتن دیدگاه