فصل پنجم در مناسبتهاى ماه جمادى الاول پنجم جمادى الاول ولادت دخت اميرالمومنين عليه السلام حضرت زينب كبرى عليه السلام
در برج ولايت است كوكب زينب
علامه نا رفته به مكتب زينب
گفتم به خرد، يگانه دوران كيست
بى پرده دوبار گفت: زينب زينب
يك سينى شقايق بهشتى
اى زينب كبرى، دختر على فرمانرواى مطلق روحهاى بزرگ و ارجمند، زاده فاطمه، اى رسول انقلاب خونبار و ازادى بخش حسين عليه السلام، سلام بر تو باد.
پنجم جمادى الاول سالروز تولد مهين بانوى بزرگ اسلام زينب سلام الله عليها است، آنكه جهانى را مسحور عظيمتهاى روحى و معنوى خويش كرد و اسوه حسنه اى براى زن مسلمان است.
چشم گشودن در خانه اى كه بودى دلاويز عطر وحى را با خود داشت و باليدن در فضايى كه به معنويت و جهاد و پارسايى و عظمت عجين شده بود از زينب كبرى عليه السلام انسانى ساخت كه هر انسان منصفى عظمتهاى او را به ديده اعجاب مى نگرد و همين باليدن در هواى جهاد و مبارزه و عشق و محبت، وى را آماده پذيرش مسئوليتهاى بزرگ اجتماعى كرد ان بانوى نمونه اين درس را در مكتب معلمانى بزرگ اموخته بود معلمانى چون فاطمه زهرا عليه السلام و حضرت على عليه السلام.
هنگام تولدش همه به پيامبر مژده مى دادند و با همه سوابق و جناياتى كه عرب بدوى نسبت به دختران تازه مولود روا مى داشتند، در شادى پيامبر ارزش زن را تعليم گرفتند، شادمانى و سرور جد و پدر مردم را به خطاهاى گذشته خود واقف مى ساخت و به آنها مى اموخت كه داشتن دختر يعنى به دست آوردن دنيايى از محبت و لطافت روح. مردم مى ديدند كه پيامبر با شنيدن تولد دخترى در خانه دخترش همان قدر مسرور است كه در تولد حسن و حسين.
زينب را به پيش جدش پيامبر بردند، اى پيامبر نامى براى اين مولود برگزين و از همين جا پيامبر انچه كه در تصميم روح و قلبش مى گذشت به اين دختر نشان داد، گفت او زينب پدر است او زينب است. يعنى زينب پدر، يعنى سرمايه معنوى خانه، يعنى، يعنى ارامش مادر و در ادامه مظلوميتهاى پدر و مادر زينب نام دخترى ديگر نيز بود. نام دختر تازه از دست رفته پيامبر، و گوئى پيامبر مسلمين مى خواهد با اين نام، زندگى كند، قبلا دختر خود را به اين اسم خوانده بود و اينك دخت دخترش را.
بنى هاشم و مردم مى دانستند كه هر تولدى در خانه فاطمه عليه السلام پيامبر را مسرور مى سازد، مى دانستند پيامبرشان كه ناقض همه اداب و رسوم جاهلى است در اين ميلاد نو، چگونه خواهد بود، آنها تبسمهاى محمد عليه السلام را در تولد دخترش زهرا، از ياد نبرده بودند، و زينب زهرائى ديگر است، با همان شجاعت و سرنوشت و با همان اصالت و مظلوميت و با همان وظيفه و تعهد، زينب عليه السلام ادامه زهرا عليه السلام است، و زهرا عليه السلام عصاره پيامبر و پيامبر ثمره خلقت.
زينب رسول خون حسين است، منظلوميت تشيع على و حسين را او بر پيشانى تاريخ حك نمود. فرو ريزنده حكومت وحشت و تباهى بنى اميه بود در روزگارى كه حكومت بنى اميه پايه هاى قدرت خويش را فناناپذير مى دانست و با كشتن فررند رسول خدا زخمهاى جهالى خويش را مرهم انتقام مى نهاد او بود كه با طنين فرياد خويش ستونهاى استوار كاخ سبز را كه به جاى كلبه گلين پيامبر بنا شده بود به لرزه در آورد لرزه اى كه به نابودى و متلاشى شدن حكومت پسران هند جگر خوار منتهى شد.
زينب خطيبى بود كه با خطابه هاى شورانگيز و بيدارگر به روش پدر خويش به مبارزه با سنتهاى جهالى كه اينار لباس اسلام بر تن كرده بودند برخاست و در اين جهاد سخت و توانفرسا از بذل عزيزترين كسان خويش دريغ نورزيد، او بود كه با كلام خويش رداى سرخ شهادت امام حسين را بيرق سرخ پيروزى ساخت وگرنه دشمن بر پيكر خونين نوادگان رسول مكرم اسلام (ص) اسب پيروزى تاخته، دارها برچيده و خونها شسته بود، گوئى در شب ظلمت حكومت آنان برگ از برگ نجنبيده و هرگز خون مظلومى بر زمين ريخته نشده بود.
اين زينب بزرگ بود كه نگذاشت خون حسين عليه السلام را ريگزار تفديده و تشنه صحراى كربلا ببلعد بلكه خونش چشمه جوشانى شد كه از ان صحراى آتشخيز جوشيدن آغاز كرد و گسترده زمان را فرا گرفت و سبعيت و درنده خويى حكومت وحشت امويان همه كس فهم شد اين جوشش تا ان سوى مرز زمان همچنان ادامه دارد و اينهمه پيروزى در شهادت و غلبه خون بر شمشير را شيعه مرهون تلاشها و مجاهدتهاى اين شير زن بزرگ است.
ميلاد مهين بانوى بزرگ اسلام و روز پرستار بر همگان مبارك باد.
مقتداى پرستاران
تو را مى بينم، اى عصاره عفت، اى مادر شجاعت، هموزن اراده خدا در زن بودن! اى زينب كه بر بلنداى عظمت خويش نظاره گر صحنه هاى تاريخى، تو را مى بينم، و گريه امانم را مى برد! گويا پيوند تو با گريه، اسطوره اى پآيدار است. زينب اى روح خروشان تاريخ زن، اى پيامبر خون و شهادت! اى كوبنده ابناء مرجانه. سوزش دلت را چنان ديدم كه امكان بيانش را نخواهم يافت، گوئى تو و غم با هم زاده شده ايد و گويى تو خداى اندوهى!
در تولدت نيز باز اين اشك است كه مى خندد! دست تو در دست مصائب بزرگ تاريخ، تجلى گاه اراده خدا شد. در سالروز تولدت، چه غمگنانه مى خندم! چرا تنها در حضور تو، خنده مايوسانه خود را او مى نهد، اى زينب؟!
اى كوه درد، واى قله رفيع شجاعت و اى فرياد حق خواهى زن در تاريخ.
اگر نبود زهره مردانه ات، اگر نبود صبر جانانه ات، اگر نبود مقاومت دليرانه ات و... چگونه، نداى حق خواهى كربلا، ابدى مى شد؟ بت هاى ابن مرجانه را يكى پس از ديگرى چه مردانه در صحنه كربلا در هم شكستى، يزيد را چه مردانه در سوك نامردى اش نشاندى. اگر چه در راه اسارت، گرده ات مهبط تازيانه ستم بود، لكن در مقر خيانت، صلابت كلامت، آتش در خارستان ستم يزيديان زد.
و بوى خون حسين از عطر كلام تو جارى شد. حسين اگر رفت تو را داشت كه مى ماندى و عاشقانه مى خواندى كه:
من، اسير نيستم كز همرهان وامانده ام
كوه صبرم كز هبوط عشق برجا مانده ام
تو پرستار مظلومان تاريخى، تو دست محبت خدا بر سر يتيمان و درماندگانى، غنچه نگاهت چه معصومانه در ديار غربت شكوفانه شد. چه عاشقانه حسين را انچنانن كه بايد به ايندگان شناساندى.
چه جانانه پرده هاى ستمگرى، طغيان، ريا... از هم دريدى! زبانت شمشير حسين بود در كام.
در سايه اراده تو زن، بت شكنى اموخت. بت ها شكستنى است هر چند بزرگ، اگر پيرو زينب باشند!
از مهربانى ات چه بگويم كه مادر مهربانى هستى، تجسم محبتى برا بيماران و كودكان و سايه رحمت خدا براى درماندگان. روز تو روز محبت است. روز مهربانى است و روز پاشيدن عطر عاطفه بر چهره نيازمندان!
روز پرستار است!
تو مقتداى پرستارانى، پرچمدار رسيدگى به مظلومان و محرومان و دردمندانى تو مادر يتيمانى و پرستار در كنار تو جوياى محبت خدا در دل بيماران خويش است.
زمزمه بيماران در نيمه شب، ياد اور ناله كودكان برادرانت، براى اوست!
و او بياد نماز شب تو سحر خيز است. او بر درد بيمارش، بياد مصائب تو مرهم مى نهد، او ناله درمانده اى را، ياد اور گريه يتيمان تو مى داند.
تو مقتداى پرستارى، و پرستار در صف پرستارى ايستاده است، كه او را دريايى!
او تو بار مى خواند و تو او را خوب مى شناسى كه، ديدار او ياد اور مهربانى هاى توست. ياداور وفاى توست، به حسين، به شهيدان، به بيماران و درماندگان، و به كسانى كه در شهر درد و بيمارى جز خدا، ياورى نداند.
روز تولد حضرت زينب عليه السلام روز پرستار، بر همگان مباركبادا!
همسنگر حسين عليه السلام
آنشب كه گل از دامن مهتاب مى ريخت
شبنم به پاى نخل باور اب مى ريخت
آنشب كه غم اهنگ شادى ساز مى كرد
قفل اسارت را به گرمى باز مى كرد
آنشب كه ساقى بوسه بر پيمانه مى زد
گيسوى شب را بهر مستان شانه مى زد.
آنشب كه بهر باغ دل غم لاله مى كاشت
درنيستان نينوانى ناله مى كاشت
آنشب شفق ديوان فتح نور مى خواند
بهر فلق شعر شب عاشورا مى خواند
شهر مدينه طالب ديدار حق بود
چشم انتظار مطلع الفجر فلق بود
فطرس فراز آسمانها بال مى زد
فرياد ازادى و استقلال مى زد
كاى اهل عالم در ديار شور و شادى
زد خيمه روز پنجم ماه جمادى
ديوان خلقت را خدا زيب و فرى داد
ساقى كوثر را ز كوثر كوثرى داد
شير خدا را داد خالق ماده شيرى
قامت قيامت دختر روشن ضميرى
جبريل بر ختم رسل پيغام مى داد
پيغام از پيروزى اسلام مى داد
مى گفت يا احمد شكوه باور آمد
بهر حسينت سينه چاك سنگر آمد
بر خلق عالم نعمتى عظمى ست دختر
سوم گل و گلواژه زهراست دختر
دختر مگو چون همتى مردانه دارد
از ايه قالوا بلا پيمانه دارد
دختر مگو كه دختران را رهبر آمد
بى پرده گويم صبر را پيغمبر آمد
بر روى ما تا مهر رخشان در گشايد
رد بردبارى مثل او مادر نزآيد
از صبر او دين خدا پاينده گردد
هر مرده اى از انفاس گرمش زنده گردد
ثابت قدم مانند او گيتى نديده
زيرا خدا او را حسينى افريده
در روز عاشورا كه روز ازمون است
او فارغ التحصيل ان دارلفنون است
قنداقه اش را تا كه پيغمبر گرفتى
صد بوسه از رخساره او برگرفتى
در دست پيغمبر ز ديده اشك مى ريخت
كز اشك اواز چهره او رشك مى ريخت
در دست باب تاجدارش گريه مى كرد
گويى كه از هجرنگارش گريه مى كرد
با گريه اش صلح حسن را زنده كرد او
چون غنچه بر روى حسينش خنده كرد او
يعنى تو راجان برادر خواهر آمد
خواهر نه تنها ياور و همسنگر آمد
سرود در ميلاد حضرت زينب عليه السلام
مژده مژده كه سفير راه عشق آمد
در مدينه به جهان ماه دمشق آمد
دخت خير النساء زينب مرتضى، زينب آمد
زينبا، زينبا، زينبا، زينبا زينب آمد
خانه فاطمه روشن شده از نورش
لب مولا زعنايت گشته مسرورش
گويد او زير لب، آمده زين آب، زينب آمد
زينبا، زينبا، زينبا، زينبا، زينب آمد
گشته قنداقه او بر دامن احمد
گويد اين بهر حسين است رحمت سرمد
زينتش نام نهيد، احترامش كنيد، عاشق آمد
زينبا، زينبا، زينبا، زينبا، زينب آمد
عاشق روى حسين است قلب اين دختر
بهر ديدار برادر ميزند پرپر
از براى حسين، ميكند شور و شين، عاشق آمد
زينبا، زينبا، زينبا، زينبا، زينب آمد
-------------------
محمد عسكرى
