سخن گفتن از تاريخ و حماسه عاشورا و آموزگار شهادت، حضرت اباعبدالله الحسين (عليه السلام)، نيازمند لياقتى در خور و بايسته است و هر كسى را توان چنين كارى نيست، زيرا سخن از عظمتى است كه تمام عظمت ها از آستانش هستى به خود گرفته. چهره سرخ حسين (عليه السلام) شاهدى است كه طى اعصار و قرون و نسل ها مى درخشد و در سيماى تابناك شهيد و شهادت، رخ مى نمايد.
از عظمت چهره هاى درخشان پرچمداران كربلا كه خود، از پديد آورندگان آن حماسه جاويدند، جز ترسيم بيوگرافى هاى كوتاه و ناقص، چيزى در اختيار نسل معاصر ما نيست، و چه بسا عظمت اين پاكباختگان، بر بسيارى از خواص ما نيز پوشيده باشد. آن چه در خاطره ها مانده، نمايى كم رنگ در قالب شعر و مدح و ثناست و بار مسؤ وليت بيان اين واقعيت ها به عهده پژوهشگران تاريخ اسلام است، آن هم در عصر بازگشت به فرهنگ غنى اسلام كه نسل سرگردان و حيران ما، سخت نيازمند اسوه يابى است، زيرا هر چه داريم از حسين (عليه السلام) و عاشورا داريم.
حادثه كربلا، براى مردم ما يك رخداد اجتماعى است، حادثه اى كه در تربيت و خلق و خوى ما داراى تاءثير فراوان است، آن گاه كه حسين عليه السلام پس از شهادت ياران، يكه و تنها به قلب روبَه صفتان يزيدى، يورش مى بَرَد، سى هزار جنگجو در سرزمين طف از نبرد تن به تن با مردى تنها و غريب و تشنه و گرسنه، با آن همه مصيبت وارده، شكست مى خورند. به قول حميد بن مسلم كه خود شاهد صحنه بوده، چون گريز بزغاله هايى از چنگ گرگ خشمگين از مقابل آن قهرمان دوران مى گريختند، اينان نه تنها در مقابل شمشير حسين (عليه السلام)، بلكه در مقابل منطق آن بزرگمرد، شكست خوردند.
كتاب شريف ((ابصار العين فى انصار الحسين)) تاليف انديشمند فقيه، و اديب فرزانه مرحوم شيخ محمد سماوى كه ترجمه آن را با عنوان ((سلحشوران طف)) پيش رو داريد آن جا كه قلم به دست مى گيرد و از سوز دل سخن مى نگارد، گويى حادثه جانگداز كربلا را در برابر ديدگان انسان، تجسم مى بخشد.
مؤلف با شيوه اى مستند و محققانه و منحصر به فرد، به بيان حماسه كربلا و چهره هاى درخشان جان نثاران عرصه شهادت پرداخته و در مقام بيان نام شهداى سرافراز كربلا، از يكصد و دوازده عاشق دلباخته ياد مى كند كه در ركاب حضرت، در كربلا به شهادت رسيده و برخى مجروح، ولى به فيض ‍ شهادت نايل نشدند، و يا قبل از عاشورا، در بصره و كوفه، فرشته شهادت را در آغوش كشيدند كه اين خود براى نسل معاصر، ترسيمى روشن از چهره هاى ناشناخته اين حماسه، تلقى مى شود، قهرمانانى كه با عزم و اراده و پايمردى و بى پروا و خالصانه گرد شمع وجود حسين (عليه السلام)، جان باختند تا روشنى بخش تاريخ بشر باشند، شخصيت برجسته و با عظمت حسين (عليه السلام) در آن عرصه، آن گاه كه نازنين قامت پاره پاره اكبرش را در آغوش مى كشد و صورت به صورت فرزند مى نهد و آن جا كه پيكر مجروح غلام سياه را به سينه مى گيرد و گونه بر گونه اش مى گذارد، و غلام در لحظه جان دادن از شادى وفاى به عهد، بر چهره مولايش تبسمى با معنا دارد، و آن زمان كه دستور سيراب كردن سپاه حر را صادر، و مرد تشنه كامى را كه بعد از همه از راه رسيده، با باز كردن دَرِ مشك آب، حسين خود، به او آب مى نوشاند، عاشورا و كربلا را مفهومى صد چندان مى بخشد و اين صحنه ها در اين كتاب چه زيبا به ترسيم آمده است.
تحقيق اين اثر ارزنده كه حاصل ده سال تلاش بى وقفه مؤلف انديشمند و فقيه آن است، توسط فاضل محقق حجة الاسلام محمد جعفر طبسى ((زيد توفيقه)) فرزند مرحوم آيت الله محمدرضا طبسى انجام پذيرفته است كه به حق، شايستگى آن را حائز بوده و در اين راستا تلاش طاقت فرسايى مبذول داشته و راه را براى دسترسى اهل تحقيق و مبلغان و خطبا و سخنوران، به منابع اصلى و معتبر كتاب، آسان نموده است.
به اميد اين كه اين اثر، در جهت آشنا ساختن نسل معاصر با فرهنگ حماسه عاشورا و سرور آزادگان حضرت حسين بن على (عليه السلام) و ياران وفادارش، گامى مؤثر به شمار آيد و ارباب قلم با رهنمودهاى بى شائبه خود، و اغماض از كاستى ها، مترجم را رهين مزيد الطاف خويش قرار دهند.
ثواب ترجمه اين كتاب شريف را به روان پاك برادر شهيدم على... تقديم مى كنم.
عيد سعيد فطر
25 آذر 1380
قم - عباس جلالى
--------------------------------------
الشيخ محمد بن طاهر السماوى
مترجم: عباس جلالى

نوشتن دیدگاه