هنگاميكه حسين بن على عليه السلام وارد مكه شد عبدالله بن زبير در آنجا رحل اقامت افكنده و مردم مكه را بگرد خود جمع كرده بود اما با آمدن آن بزرگوار اهل مكه همگان به آن حضرت روى آورند و از محضر پرفيض آن فرزند معصوم پيغمبر بهره مند مى گشتند، ابن عباس و عبدالله بن عمر روزى به نزد آن حضرت آمدند. فرزند عمر ابتداى به سخن كرد و به آن بزرگوار چنين گفت :
مردم مكه با شما خاندان پيغمبر سابقه ى دشمنى و عداوت دارند و اكنون هم اينان با يزيد بيعت كرده است ، من مى ترسم اين مردم با شما مكر كنند و شما را دچار مصيبت و بلا سازند، صواب اين است كه شما هم با يزيد بيعت كنند و در برابر حكومت وى شكيبائى اختيار نمائيد تا هنگاميكه خداوند فرجى عنايت فرمايد:
حسين عليه السلام در پاسخ فرمود اى عبدالله تو گمان مى كنى كه من آن كس باشم كه با يزيد بيعت كنم و در برابر او تسليم گردم (1) در اينجا زاده ى زهرا سلام الله عليها تصميم قطعى خود را باز آشكارا بيان كرده و با صراحت مى گويد من با يزيد بيعت نمى كنم و در برابر حكومت وى تسليم نخواهم شد، حسين عليه السلام در اينجا نه تنها از سرپيچى خود در برابر حكومت يزيد سخن مى گويد بلكه هدف و مقصد آن بزرگوار تا آنجا مشخص و حساب شده است كه صريحا به فرزند عمر مى گويد: مرا نصرت كن و در راه رسيدن به اين هدف مرا يارى نما اين كدام هدف است كه حسين عليه السلام براى رسيدن به آن از عبدالله بن عمر يارى مى خواهد و نصرت مى طلبد؟!
آيا اين هدف جز مبارزه با حكومت يزيد و قيام در برابر آن دستگاه فاسد و خاندان كثيف است ؟! آرى مقصد حسين مشخص است و هر عملى هم كه آن بزرگوار انجام مى دهد براى رسيدن به همان مقصد است ، حركت از مدينه ، آمدن به مكه ، برخوردها، خطبه ها، مكالمات و گفتارها همه و همه به منظور دست يافتن به همان هدف و رسيدن به آن مقصد است با اين حساب جاى شگفت نيست كه حسين بن على عليهماالسلام فرزند عمر ( كه او را به بيعت با يزيد دعوت مى كند) به يارى خود مى خواند و از وى نصرت مى طلبد.
------------------------------------------------
1-ناسخ التواريخ حالات سيدالشهداء عليه السلام ج 2 صفحه ى 22 چاپ تهران
-----------------------------------------
شهيد سيد عبد الكريم هاشمى نژاد

نوشتن دیدگاه