بنى اميه و خاندان ابوسفيان كه با اسلام و پيامبر عاليقدر آن كينه ى سختى در دل داشتند با در دست گرفتن حكومت اسلامى در صدد بر آمدند زهر خود را بر اسلام فرو ريزيد و حكومتهاى قبيله اى و نژادى را تجديد نمايند، معاويه كه سر سلسله اى زمامداران بنى اميه بود تا حدودى زيادى به اين هدف شوم و شيطانى خود نزديك شد و با استفاده ى قدرت و دستگاه وسيع تبليغاتى خود توانست رهبرى افكار امت اسلامى را در اختيار حكومت اموى قرار دهد و اين شجره ى خبيثه را منبع الهام بخش اجتماع مسلمين در تمام شؤ ن و قسمتها و نسبت به همه كس و همه چيز گرداند، اين نقشه هاى ابليسى همانگونه كه در عصر معاويه اجراء شده بود اگر همچنان در حكومت يزيد هم دنبال مى گرديد بدون ترديد چندى نمى گذشت كه ديگر از اسلام و قرآن و حكومت نيرومند اسلامى در سراسر جهان نامى هم باقى نمى ماند زيرا در آن صورت شرائط براى قيام و نهضت آماده نبود، اما سوء سياست يزيد و خامى و ناپختگى او محيطى را به وجود آورد كه خاندان معصوم پيغمبر عليهم السلام توانستند با استفاده ى از آن ، براى نجات اسلام و قرآن دست به يك اقدام شديد و تندى بزنند تا از اين راه مى توانند نقشه هاى ضد اسلامى آن خائنان را نقش بر آب سازد.
اگر حضرت امام حسن عليه السلام داراى شرائط مناسبى نبود و در برابر مردى مانند معاويه قرار گرفته بود كه تظاهر او به حمايت از اسلام و قرآن و شيطنت هاى خاص وى (كه خطرناكترى ضربه ها را به نام دين بر پيكر دين و اسلام وارد مى ساخت ) اجازه نمى داد تا آن بزرگوار همانند برادر معصومش ‍ حضرت حسين عليه السلام - بدون داشتن ناصر و ياور - قيام كند و كشته شود، ولى حضرت حسين بن على - عليهماالسلام از نظر قيام و نهضت داراى شرائط مناسب بود.
شهرت يزيد به سوء سابقه و بد كارى از يك طرف و نداشتن حسين تدبير در اداره امور كشور و امت از سوى ديگر و از انجام دادن خشونتهاى سخت و ناصحيح از طرف سوم - و تظاهر او عليه اسلام و پيامبر عظيم - الشاءن آن از جهت چهارم . اينها همگى به حضرت حسين عليه السلام امكان داد تا بتواند مخالفت خود را با حكومت وى آشكار سازد و در برابر او تسليم نگردد هر چند اين عمل به قيمت شهادت آن بزرگوار و يارانش و اسارات خاندان آن حضرت تمام شود.
فرزند فاطمه سلام الله عليها كشته شد، ولى از يك طرف با اين شهادت توانست قدرت عجيبى براى خاندان پيغمبر (كه در شرف اضم حلال و فراموش شده بودند) به نام قدرت مظلوميت كسب كندو از اين راه عواطف اجتماع اسلامى را به سوى اين خاندان متوجه سازد و محبوبيت بى سابقه اى از آنان در دل مردم به وجود آورد، ديگر جنبه ى مظلوميت و حادثه ى كربالا اجازه نمى داد كه امت خاندان پيغمبر را فراموش كنند و همچنين اين نهضت ديگر اجازه نداد كه حكومتها و زمامداران بعدى نقشه ى تازه اى عليه آن خاندان وحى و براى سلب نفوذ معنوى آنان ترتيب دهند آن محبوبيتى كه براى فرزندان على عليه السلام بعد از حادثه ى طف آهسته آهسته به وجود آمده بود تا آنجا ريشه دار و عميق بود كه بنى العباس ‍ براى مبارزه و نبرد عليه بنى اميه تنها از آن محبوبيت استفاده كردند، آنها به نام هوادارى از خاندان پيغمبر و حمايت از آنان مردم را گرد خود جمع نمودند و توانستند با استفاده از نفوذ معنوى آن ذوات مقدس جمعيت انبوهى زا به وجود آورند و اساس حكومت آن شجره خبيثه را در هم بريزند.
اين محبوبيتى كه بيت وحى پس از فاجعه ى نينوا در بين مردم يافتند نه تنها عليه بنى اميه مورد بهره بردارى قرار گرفت بلكه اين محبوبيت خود، خواه و نا خواه براى حفظ اساس اسلام و زنده داشتن نام پيغمبر نقش مهمى را ايفاء كرد زيرا عواطف مردم كه به علت مظلوميت متوجه خاندان پيغمبر گرديد و محبوبيت خاصى كه از آنان در دل آنها كم كم به وجود آمد، خود عامل مهمى بود كه همواره پيغمبر را در ياد مردم زنده بدارد تا حكومتهاى فاسد و ضد اسلام ( مانند معاويه ) نتوانند و آرزو نكنند نام پيغمبر را دفن كنند و آن حضرت را از ياد مردم ببرد.
مردمى كه به ياد خاندان پيغمبر هستند و نسبت به آنها عواطف دارند طبعا ياد پيغمبر و مكتب مقدس آن بزرگوار هم در دل آنها هميشه زنده است و خلاصه بايد گفت كه نهضت كربلا در واقع به منزله تجديد حيات و قدرت معنوى براى اسلام و پيامبر بزرگ آن بوده است ، اينكه مردم و اجتماع اسلامى از راه حسين عليه السلام و مصيبتهاى جانسوز وى همواره در ياد پيغمبر و آئين آسمانى او باشند آهسته آهسته تا آنجا توسعه يافت كه تا اين تاريخ قرنها است كه بر مردم مسلمان و بخصوص مختلف اسلامى تنها به خاطر تشكيل مجالس سوگوارى به ياد آن حضرت انجام مى گيرد، هر چند ما معترفيم كه از مجامع و انجمنهاى سوگوارى و اجتماعات عظيمى كه بدين منظور به وجود مى آيد آنگونه كه بايد مورد انتظار است به طور صحيح بهره بردارى نمى شود، اما با اين حال كيست كه نقش عظيم و حياتى اين اساس را در حفظ آئين و زنده نگه داشتن شئون و معتقدات اسلامى در بين اجتماع انكار نمايد.
ما مى دانيم كه به مقدارى كه نيرو در اين راه مصرف ميش ود بهره بردارى متناسب و لازم انجام نمى گيرد، ولى آيا مى توان انكار كرد كه هم اكنون داغ ترين و پر التهاب ترين جنبش هاى مذهبى و تعليم و تعلمهاى اسلامى در اين مجامع و به ياد آن بزرگوار انجام مى گيرد.
معتقديم كه نبايد در قضاوتها دچار افراط و يا تفريط شد بلكه بايد واقع بين بود و حقايق را آنگونه كه هست مورد نظر قرار داد، اينكه از اين مجامع به قدر كافى و در همه جا به طور صحيح استفاده نمى شود نبايد مانع گردد كه ما نقش حياتى حادثه كربلا و ياد بود آن را از نظر زنده نگه داشتن نام اسلام و پيغمبر عاليقدر و نشر تعاليم عاليه ى آن انكار كرده و يكباره آن را ناديده بگيريم، ما خود براى بهره بردارى صحيح تر و بهتر از اين مكتب زنده و روح بخش حسينى كه اكنون به نام مجالس سوگوارى و عزادارى در بين مسلمين به وجود مى آيد طرحهائى داريم كه به خواست خداوند در پايان كتاب ارائه خواهيم داد.
آرى حضرت حسين بن على عليهماالسلام با اين نهضت مقدس و قيام خونين خود براى زنده نگه داشتن ياد اسلام و پيامبر بزرگ آن از يك طرق اينگونه بهره بردارى كرد و به اين مكتب آسمانى و آورننده ى معصوم آن آن چنان حيات معنوى و نيروى تازه بخشيد كه نه تنها ديگر افراد فاسد بنى اميه و خلفاى ناشايسته نتوانستند نام آنها را دفن كنند و از خاطره ها محو سازند.بلكه روز به روز اين دين حنيف و اين پيامبر شريف با رونق و نفوذ بيشترى جلوه گر شدند.
و از سوى ديگر حضرت سيد الشهداء عليه السلام با آن جنبش الهى خود، خاندان بنى اميه را براى هميشه رسوا كرده و پرده ها را يكباره بالا زد.
فرزند زهراء و جگر گوشه ى فاطمه عليه السلام عملا ماهيت اين خاندان ننگين و شجره خبيثه را به ملت اسلامى نشان داد و درجه ى قساوت ، درندگى ، رذالت ، ناجوانمردى و پاى بند نبودن آنها به هيچ اصلى از اصول انسانيت بر ملاء ساخت .
زاده ى على مرتضى با آن فداكارى و جانبازى خود براى همگان اثبات نمود كه اينان نه تنها از كشتن فرزندان پيامبر و جگر گوشه هاى رسول خدا بالب هاى تشنه و شكمهاى گرسنه امتناع ندارند بلكه كودكان شير خوار و خرد سال را در برابر چشم پدر هدف تيرهاى مسموم و كشنده قرار مى دهند و زنان و دختران كوچك را بى گناه را به غل و زنجير مى كشند و ريسمان بر بازوى آنها مى بندند و پاهاى برهنه آنها را از بيابانها و بر روى خارها عبور مى دهند.
اين جنايت هاى هولناك آن چنان پرده از روى ماهيت بنى اميه برداشت و اين دشمنان واقعى اسلام را رسوا ساخت كه قيافه هاى اهرمنى و شيطانى آنها را آنگونه كه بود نشان داد و در نتيجه بيشتر از موازاتى كه محبوبيت خاندان پيغمبر بعد از حادثه ى كربلا بالا مى رفت نفرت و انزجارى عجيب از بنى اميه در دلها ايجاد مى گرديد و آن همه نقشه هاى ابليسى معاويه را كه با جعل احاديث و روايت ساختگى كه به وسيله ى راويان از خدا بى خبر به نام پيغمبر در بين مسلمين منتشر ساخته بود تا به نام دين خاندان بنى اميه را در دلهاى مردم جاى دهد همه را نقش بر آب ساخت .
كار اين منفوريت به حدى بالا گرفت كه بالاخره پس از گذشت چندين سال نه تنها هيچ يك از افراد بنى اميه جراءت نداشت نسب خود را آشكار سازد بلكه بدنهاى مردگان آنها را هم از ميان قبر بيرون كشيدند و به آتش زدند.
آرى اين بود بهره ى عظيم كه حسين عليه السلام از حادثه ى دردناك كربلا گرفت و دشمنان سرسخت و كينه توز اسلام را تا سر حد نيستى و سقوط هميشگى در افكار عمومى منفور و رسوا ساخت .
و از طرف سوم حادثه ى كربلا و نهضت مقدس حسين عليه السلام يك منبع الهام دهنده اى بود براى آيندگان و در موارد فراوانى بوسيله سادات و بنى فاطمه تقليد و پيروى قرار گرفت ، ترديدى كه اگر دوران حكومت زمامداران بعدى با نهايت آرامش و بدون هيچ درد سرى مى گذشت بدون شك آنها كه با اسلام رابطه ى گرمى نداشتند كمتر احساس مى كردند كه به مقررات اسلامى و حفظ شئون دينى تظاهر كنند، اما آن جنبش ها و قيامهاى مسلحانه اى كه بوسيله ى سادات و بنى هاشم مى گرديد تواءم با محبوبيت خاصى كه خاندان پيغمبر عليهم السلام بعد از حادثه ى كربلا در دلهاى مردم داشتند گاهى آن چنان مشكل عظيم در برابر حكومت ها و خلفاى ناشايسته وقت به وجود مى آورد كه آنها را به سقوط و شكست قطعى تهديد مى نمود و جاى انكار نيست كه در چنين شرائط، آنان خود را به تظاهر به حفظ مقررات و رعايت اصول و مبانى اسلامى بيشتر محتاج مى بينند تا از اين راه هم بر محبوبيت خود در بين مردم بيفزايند و هم از حمايت اجتماع در برابر سادات بيشتر بر خوددار باشند و از طرف سوم با عدم رعايت ظواهر اسلام بهانه اى هم به دست مخالفين خود و بنى هاشم نداده باشند.
با اين حساب در نقشى كه قيام سادات در برابر حكومت هاى ناشايسته وقت از نظر محفوظ ماندن و ظواهر اسلام و نام مقدس پيامبر عزيز آن داشت نمى توان تريد كرد و اين جنبش ها همگى بدون شك از نهضت ريشه دار و عميق حضرت حسين بن على عليه السلام الهام مى گرفت :
خوانندگان عزيز: ما تا اينجا علل و عواملى كه منجر به قيام مقدس حضرت حسين عليه السلام گرديده بود از هنگام تكوين نطفه ى آن مورد بررسى و بحث قرار داده ايم و به خوبى روشن ساختيم كه چگونه شرائط نا گوار فراوانى كه تا شصتمين سال هجرت پيامبر بزرگ اسلام صلى الله عليه و آله به وجود آمده بود، ضرورت آن نهضت را ايجاب مى نمود و همچنين اثبات نموديم كه اگر حسين عليه السلام در برابر فرزند معاويه تسليم شده بود تا چند سال ديگر نه از اسلام خبرى بود و نه از آورنده اى آن و اگر هم فرضا نامى از اسلام باقى مى ماند مسائل و ماهيت آن جز همان مطالبى كه الهام دهنده ى آن حكومتهاى بنى اميه و دستگاههاى وسيع تبليغاتى آنها باشد چيز ديگرى نبود و طبيعى است كه چنين آئينى با اسلام واقعى كوچكترين شباهتى نداشت و تنها يك منبع نيروئى بود كه در استخدام بنى اميه در راه تاءمين جاه طلبى آنها قرار داشت ، ولى فرزند فاطمه سلام الله عليها با آن فدا كارى و جانبازى بى سابقه اى كه انجام داد اسلام و قرآن و تعاليم عاليه و انسانى آن را از يك سقوط هميشگى و حتمى نجات بخشيد و بقاء آنها را براى ابد تضمين نمود.
در اينجا قسمت اول كتاب ما پايان يافت و اكنون به خواست خداوند قسمت دوم اين بحث را شروع مى نمائيم.
-----------------------------------------
شهيد سيد عبد الكريم هاشمى نژاد

نوشتن دیدگاه