امشب شب شهادت آقا امام سجاد عليه السلام است . وقتى آدم آن خطبه را مى خواند افتخار مى كند. افتخار براى ما شيعيان است . آمد و گفت : اجازه مى دهى روى تخت پاره ها بروم ؟ يك نكته اى است اينجا خيلى علمى است تخته پاره را همه اتان مى دانيد. جوان ها منتظر نكته بعدى بشويد. حضرت اگر آن روز منبر مى گفت ، امروز يقه امان گير بود. مى گفتند امام سجاد عليه السلام به منبر يزيد هم منبر گفته است . پس هر منبرى ديگر احترام دارد اما نه ! حضرت فرمود: تخته پاره . وقتى شروع كرد به صحبت يزيد دستور مى دهد يك اذان ريايى گفته شود حضرت ساكت مى شود. سؤ ال اينجاست آقايى كه منبر يزيد را منبر نمى دانست اذان او را هم نبايد اذان مى دانست ، پس چرا ساكت شد؟ جواب اين است : حضرت تا نيمه اذان ساكت شد كه بهره بردارى از اذان بكند .وقتى بهره بردارى اش را كرد .ديگر نگذاشت ادامه بدهند. بهره بردارى اش چه بود؟ اين بود، حضرت ساكت شد كه مردم همه ساكت بشوند تا بافت اذان را بشنوند. انسجام اذان را بشنوند. ببينند در كنار اسم خدا اسم جد اينها گفته مى شود. حضرت براى اين ساكت شد وقتى كه نام پيغمبر آمد رو كرد به مؤ ذن و گفت تو را به حق اين پيغمبر ديگر ساكت باش . رو كرد به آن پليد گفت يزيد! اين اسمى كه برده شد جد من است يا نه ؟ اگر جد من است چرا پدرم را كشتى ؟ امام زمان من از شما معذرت مى خواهم قبل از اينكه دو سه جمله از خطبه جدت را بگويم مى گويم اين شيعيانت اينجا را تاريك كردند به ياد بقيع . چون امشب بقيع تاريك است . خدايا! در چنين شبى در بقيع نيستم كه از خاكش برداريم و روى سرمان بريزم چرا؟ بقيع ! ان شاء الله آن ها كه مشرف شدند و نشدند همه مشرف بشوند .من سرزمينى مثل بقيع نديدم. آقا آنجا سنگ گريه مى كند. عجب سرزمينى است بقيع ! چهار امام مظلوم قبورشان را خراب كردند. قبل از خطبه حضرت ، شعر عالم نجفى را برايتان بخوانم . چقدر زيبا گفته است . آن عالم نجفى مى گويد
و لله افلاك البقيع فكم بها
حوت منهم ما ليس تحويه بقعة
نقل به معنا مى كنم. مى گويد: زائر نگاه نكن كه اينجا فرش و چراغ ندارد. مى دانى اينها كى اند در اينجا؟ اينها ستارگان پيغمبرند كه در اينجا غروب كردند. اينجا به ياد بقيع تاريك مى شود. آقا روى تخته پاره ها رفت. دو سه جمله بيشتر نمى توانم بگويم. آخر اين خبيث گفته بود: گفتم اينها تلخ است ولى مجبورم ما خارجى كشتيم . آقا از من ، يادگار در ذهنتان باشد. يكى از اولياى خدا كه من محضر او را دريافتم .ايشان از طرقى پى برده بود كه اين كلمه خارجى برايشان خيلى تلخ بود. بنابراين يك عده حضرت را نمى شناختند وقتى حضرت به سوى تخته پاره ها رفتند، نفسها در سينه ها حبس شده بود. چشم به آن صورت نازنين دوخته شده بود. خدايا! اين جوان چى مى خواهد بگويد؟! يك دفعه ديدند حضرت سجاد عليه السلام مى گويد: (الحمد الله رب العالمين). نام پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم را بر زبان آورد. بعد هم شروع كرد (ايها الناس ! من عرفنى فقد عرفنى) (1). هر كس كه مرا شناخته كه شناخته . و من ذالذى لم يعرفنى فانى اعرفنى بحسبى و نسبى و هر كس مرا نشناخته نسب خود را براى او مى گويم . مردم مى دانيد ما كى هستيم ؟ يك جمله اى از دهان مباركش آمد بيرون كه مجلس دگرگون شد. فرمود: انا ابن النبى المصطفى . انا ابن على المرتضى .انا ابن فاطمة الزهراء. انا ابن من دنى فتدلى قاب قوسين او ادنى اينجا مثل اينكه يك سؤ ال مقدرى بود. حضرت به آن سئوال مقدر هم جواب داد. گويا در ذهن ها باشد كه خب ! فهميديم تو اولاد پيغمبرى .از نسل او هستى . ولى پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم فرزندان زيادى داشته است . تو كدام يك هستى؟ به آن سؤ ال مقدر جواب داد كه مجلس ديگر بيشتر دگرگون شد. گفت : مردم ! (انا ابن الحسين الشهيد بكربلا) من فرزند همان حسينم كه در كربلا شهيد شد.
---------------------------------------
1-اللهوف ص: 157
ثم ان زين العابدين ع اءوماء الى الناس اءن اسكتوا فسكتوا فقام قائما فحمد الله و اءثنى عليه و ذكر النبى ص ثم صلى عليه ثم قال اءيها الناس من عرفنى فقد عرفنى و من لم يعرفنى فاءنا اءعرفه بنفسى اءنا على بن الحسين بن على بن اءبى طالب ع اءنا ابن من انتهكت حرمته و سلبت نعمته وانتهب ماله و سبى عياله اءنا ابن المذبوح بشط الفرات من غير ذخل و لا ترات اءنا ابن خدعتموه و اءعطيتموه من اءنفسكم العهد و الميثاق و البيعة و قاتلتموه فتبا لما قدمتم لاءنفسكم و سواءة لراءيكم باءية عين تنظرون الى رسول الله ص اذ يقول لكم قتلتم عترتى و انتهكتم حرمتى فلستم من اءمتى.
------------------------------
محمد رحمتى شهرضا
