چرا بايد بياد وقايع عاشورا عزاداري كنيم؟ مگر نمي‌توان بخاطر پيروزي‌اي كه نصيب امام شد و با حركت خود، امت اسلامي را نجات داد، مراسم شادي برگزار كنيم؟ بجاي خودزني و گريه، از مدح و سرود استفاده كنيم؟ مانند مسيحيان كه براي كشته شدن مسيح يك روز را جشن مي‌گيرند، ما هم همچنين كنيم؟
پاسخ:
احساسات و عواطف انسان، صورتهاي گوناگوني دارد. تحريك هر نوع احساسات و عواطف بايد با حادثه مربوطه متناسب باشد. حادثه‌اي كه بزرگترين نقش را در تاريخ اسلام ايفا كرده، جريان شهادت ابا عبدالله الحسين (عليه السلام) بود. او بود كه مسير تاريخ اسلام را عوض كرد. او بود كه درسي براي حركت، نهضت، مقاومت و استقامت تا روز قيامت به انسانها داد. براي زنده شدن اين خاطرات، جشن و سرور كافي نيست. بايد كاري متناسب با آن حادثه انجام داد. خنديدن هيچ وقت نمي‌توانست سختي‌ها و مصيبت‌هاي هشت سال دفاع مقدس را بر مردم ايران هموار كند. اين قبيل مسائل، عشق ديگري مي‌خواهد كه از سوز و اشك پديد مي‌آيد كه راه آن، همين گريه‌ها و عزاداري‌هاست[14]. و تنها با همين روحيه شور و عشق به شهادت در راه مكتب امام حسين (عليه السلام) است كه مي‌توان دشمنان را از توطئه‌هايشان مأيوس نمود. شهادت‌طلبي يك شعار نيست، چرا كه امروز تنها چيزي كه استكبار جهاني و شياطين بزرگ و كوچك از آن مي‌ترسند، همين روحيه شهادت طلبي است. داستان فلسطين را ساليان سال است كه مي‌بينيم. حفظ اين روحيه مهم است، هر چند مجال تحقق نيابد. آمريكا از سلاح اتمي شوروي يا كشور ديگري نمي‌ترسد، چون او هم از آن سلاح بهتر و قوي‌ترش را در اختيار دارد و مي‌تواند پاسخ دشمنش را بدهد، ولي سلاح شهادت‌طلبي را ندارد و نمي‌تواند به دست بياورد. آنها براي گرفتن اين سلاح از ما برنامه دارند. فرهنگ تجمل، شهوت پرستي هوسراني، مواد مخدر، تفريحات مبتذل، فيلم‌هاي كذايي و... از جمله اين برنامه‌هاست. و بايد توجه داشت كه روحيه شهادت طلبي با نشستن پاي ميز شطرنج يا با تماشاي فيلم‌هاي آنچناني ايجاد و حفظ نمي‌شود. زماني دشمن ما را مي‌تواند از بمب اتم و هيدروژني بترساند كه در ما روحيه شهادت‌طلبي نباشد؛ ولي اگر روحيه مردانگي و خداپرستي و شهادت‌طلبي وجود داشته باشد، نه ما مي‌ترسيم و نه دشمن مي‌تواند كاري از پيش ببرد[15]. راه حفظ اين روحيه، همين عزاداري‌هاست كه امام خميني (قدس سره) نيز فرمودند: «بايد محرم و صفر را زنده نگهداريم به ذكر مصائب اهل بيت (عليهم السلام) كه با ذكر مصائب اهل بيت (عليهم السلام) زنده مانده است اين نهضت تا حالا»[16].
