پروردگار اين روز عاشورا روزيست كه بنى اميه و پسر هند جگرخوار عيد گرفتند كه به زبان تو و زبان رسول تو (ص ) در هر موطن و موقفى كه ايستاده بود همه جا او را لعن ميكرد ملعون پسر ملعونست ((اكلة الاكباد)) هند مادر معاويه است و دختر عتبة بن ربيعه حاضر بود و كفار را در قتال اسلام به سوء فطرت تحريص ميكرد و چنانچه ابن ابى الحديد و ابن عبد ربه گفته اند متهم بزنا بوده است از كتب تواريخ معلوم ميشود كه در مكه از زوانى معروف بشمار ميرفته بلكه در بعضى كتب معتبر ديده شده كه از ذوات الاعلام بوده چنانچه در ((نهج الحق )) از هشام بن سائب كلبى نقل كرده است .
و چون وحشى غلام جبير بن مطعم حمزه سيدالشهداء در جنگ احد كشت ببالين آنحضرت آمده جگرگاه آنجناب را بشكافت و جگرش را بيرون آورده و نزد هند زوجه ابوسفيان آورد و هند آنرا در دهان گذاشت و مقدارى از آنرا بخورد حقتعالى چنان سخت كرد تا اجزاء بدن آنحضرت با اجزاء بدن كافر آميخته نشود لاجرم هند آنرا از دهان بيفكند ازين جهت به هند جگرخوار مشهور شد آنگاه هر زيور و حلى كه داشت بوحشى عطا كرد.
آنگاه هند بمصرع حمزه آمد و گوشهاى آنحضرت و بعضى ديگر از اعضاى آنحضرت را بريده تا با خود به مكه ببرد و زنان قريش ‍ بهند تاءسى كرده بحربگاه آمدند و ساير شهيدان را مثله كردند بينى بريدند و شكم دريدند و اجزاء قطع شده را بريسمان كشيدند و ابوسفيان بر مصرع حمزه آمد و پيكان و نيزه خود را بر دهان حمزه ميزد و ميگفت اى بنى كنانه بنگريد اين مرد كه دعوى بزرگى قريش ‍ را ميكرد به چه روزى افتاد.
معنى لعين و آنانكه مشمول لعن خدا و پيغمبر هستند
اللعين بن اللعين : لعين بمعنى ملعونست و لعنت از خدا بمعنى طرد از مقام قرب و دورى از جوار رحمت است و در خلق چنانچه در ((نهاية )) است بمعنى دعا و سب است ، على لسان و لسان نبيك اما بر زبان خدا كه او را لعن كرده در قرآنست كه ميفرمايد ان الذين يؤ ذون الله و رسوله لعنهم الله فى الدنيا و الاخرة و اعد لهم عذابا مهينا يعنى آنانكه خدا و رسولش را بعصيان و مخالفت آزار و اذيت ميكنند خدا آنها را در دنيا و آخرت لعن كرده و از رحمت خود دور قرار ميدهد و بر آنان عذابى با ذلت و خوارى مهيا ساخته است . روى اين آيه كسانيكه خدا و رسولش را اذيت كرده اند كه سردسته آنها بنى اميه ميباشند مشمول لعن الهى در دنيا و آخرت ميباشند و كسيكه در بنى اميه از همه بيشتر پيغمبر را اذيت كرده و باعث ناراحتى شده يزيد ملعون و پدرش معاويه بوده است .
و بلسان نبيك : مراد از جميع جميع مواطن و مواقف يعنى در تمام احوال بر حسب انواع باين معنى كه چه در حال ايستادن و چه در حال نشستن چه در سفر و چه در حضر بحسب هر حالى و هر جايى كه فرض توان كرد يزيد را بتصريح يا به كنايه لعن ميفرمود شيخ صدوق در امالى و مرحوم مجلسى در بحار سند روايت را به صفيه بنت المطلب ميرساند كه چون حسين (ع ) متولد شد من او را به پيغمبر دادم حضرت زبان خود را در دهان وى گذاشت و حسين (ع ) زبان آنحضرت را مكيد و گمانم چنان بود كه رسول خدا او را از شير و عسل غذا دهد، ناگاه حسين عليه السلام بر جامه آنحضرت بول كرد پس پيغمبر ميان دو چشم او را بوسيد آنگاه او را بمن داد و ميفرمود اى پسرك من خداى لعنت كند قومى را كه ايشان قاتلان تواند صفيه ميگويد عرض كردم پدر و مادرم فداى تو باد چه كسى او را ميكشد بازمانده گروه ياغيان از بنى اميه لعنهم الله و ظاهر اينست كه لفظ لعنهم الله از حديث است .
در روايت اسماء بنت عميس در خبر ولادت امام مظلوم حسين عليه السلام است و در جمله اى از آن ميفرمايد كه چون حسين عليه السلام را خدمت حضرت رسالت صلى الله عليه و آله بردم فرمود زودست كه براى تو خبرى باشد خدا لعنت كند قاتلان تو را امالى صدوق عيون اخبارالرضا بحار مجلسى و هم در آن خبر است كه چون روز هشتم شد حضرت رسول صلى الله عليه و آله او را بگرفت و در كنار خود گذاشت و فرمود يا ابا عبدالله عزيز على پس بگريست من عرض كردم پدر و مادرم فداى شما باد امروز اولين روزى است كه چنين كردى چه شده است فرمود براى فرزندم ميگريم كه قوم كافر از بنى اميه ويرا ميكشند خداى شفاعت مرا به آنان نرساند كسى او را ميكشد كه در دين ثلمه اى افكند و بخداى كافر شود ثم قال اللهم انى اسئلك ابراهيم فى ذرية اللهم احبهما و احب من يحبهما و العن من يبغضهما ملاء السماء و الارض از ابن نما در ((مشيرالاحزان )) نقل كرده اند كه ابن عباس ميگويد چون مرض رسول خداى صلى الله عليه و آله شدت يافت حسين را به سينه خود چسبانيد و عرق بر جبين مباركش ميريخت و نزديك جان دادن آنحضرت بود در چنين حالى ميفرمود مالى و ليزيد لا بارك الله فيه اللهم العن يزيد مرا چه كار با يزيد خدا باو بركت ندهد پروردگارا يزيد را از رحمت خود دور كن پس از شدت مرض بيتوان شد چون بخود آمد حسين عليه السلام را بوسيد و اشك از ديدگان فرو ريخت و ميفرمود همانا مرا و قاتل ترا نزد خدايتعالى معاملتى است كنايه از آنكه مجازات اين عمل در محكمه عدل مالك يوم الدين و خداى روز جزا خواهد شد. اول كسيكه قتله حضرت سيدالشهداء را لعن كرد حضرت آدم بود كه جلالت قدر حسين (ع ) را بشناخت و از پس او انبياء مرسلين لعن بر قاتلان آنحضرت نمودند در كامل الزيارة سند بكعب الاحبار ميرساند كه گفت اول كسيكه قاتل حسين را لعن كرد ابراهيم خليل بود و او فرزندان خود را به لعن قاتلان آنحضرت امر فرمود و از پس او موسى بن عمران بدينگونه كار كرد آنگاه داود بنى اسرائيل را بلعن قاتل حسين را لعن كنيد و اگر زمان او را دريافتيد از ملازمت ركاب او دورى نجوئيد همانا شهيد در راه او مثل كسى است كه جهاد كرده و از جنگ فرار نميكند و مانند كسى است كه در ركاب پيغمبران شهيد شده باشد و چنانست كه بقعه او را مى بينم هيچ پيغمبرى نيست مگر آنكه در زيارت او حاضر شود و اعتكاف كند و گويد كه تو بقعه اى كثيرالخير هستى زيرا كه ماه درخشان در تو مدفون است .
در عيون اخبارالرضا بريان بن شيب ميرساند كه قال الرضا عليه السلام يابن شبيب ان سرك ان يكون لك من الثواب مثل ما لمن استشهد مع الحسين فقل ما ذكرته ياليتنى كنت معهم فافوز و فوز عظيما يابن شبيب ان سرك ان تسكن الغرف المبينة فى الجنة مع النبى فالعن قتله الحسين .
در خصال سند بحضرت سيدالساجدين ميرساند كه رسول خدا (ص ) فرمود كه شش نفرند كه خداى تعالى و هر مستجاب الدعوه اى آنها را لعنت كرده اند، زيادكننده در كتاب خدا و مكذب بقدر و تارك سنت من آنانكه بى احترامى به عترت مرا حلال شمارند متسلط بجبروت كه عزيز خدا را ذليل كند و ذليل خدا را عزيز نمايد و آنكه فى مسلمين را تصرف كرده بر خود حلال شمارد.
---------------------------------------------
ص 853 كتاب
احزاب
سنت بضم سين و فتح نون مشدد، طريقه ، روش ، سيره ، طبيعت ، سرشت شريعت سنن جمع و در اصطلاح فقه آنچه كه پيغمبر اسلام و صحابه بر آن عمل كرده باسنة الله ، امر و نهى خداوند، اهل سنت فرقه اى از مسلمين كه قشند ايل بخلافت ابوبكر ميباشند بر خلاف شيعه كه على بن ابيطالب را جانشين پيغمبر اسلام ميدانند و نيز سنت نماز نافله را ميگويند كه اهل تسنن دو ركعت پيش از نماز ظهر و دو ركعت بعد از آن ميگذارند.
---------------------------
حضرت آيت الله حاج سيداحمد ميرخانى (ره )

نوشتن دیدگاه