- جزئیات
- فراموش میشم مثل شمعی که ذره ذره خاموش میشم از یاد میرم مثل نسیمی اومدم مثل باد میرم واسه روزایی که نیستم میخونم به خدا که دوست داشتم واسه شبایی که نیستم میخونم به خدا که دوست داشتم واسه محرمایی که من نیستم ، الآن میزنم سینه واسه اون شبایی که من نیستم ، الآن میزنم سینه این درده محاله آدمی که مرده باز برگرده گرماتو نگیر ازم آخه خاک سرده حسین دوست دارم پس نزن به احساسم آبرومو میریزن من مردمو میشناسم کاش تو بغلت جا شم این بار اومدم ، دیگه آقا مال خودت باشم بمون برای من امام حسین هیچکیو نیار به جای من حسین
|
- جزئیات
- دوباره خورده زمین ، مثل عباس نوکرش شفای مادرمو ، میگرم از مادرش شد شد ، نشد میرم کربلا پیش عموم ابالفضل ، میزنم زیر گریه شد شد ، نشد میرم رو به رو ضریحش داد میزنم ، تو رو جون رقیه مادرم دلش برات تنگه شده من برا خودم که چیزی نمیخوام گریههام کار داده دستم دوباره اومدم صدات کنم گرفت صدام حسین جانم ، حسین جانم پدرم بود که من و غلام خونه ات کرده انقدر دلش میخواد به کربلا برگرده دل دل ، نمیکنم اربعین نمیخوام جا بمونم ، که میشم بیچاره ها دنیا یه سفر کربلا با پدر و مادرم ، به من بدهکاره ها به ما باد دادن اینو از بچگی زیارت قشنگه خونوادگی همهی خیر در خونهی توئه با زیارت بیمه میشه زندگی
|
|
- جزئیات
- امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص605 / قمی، نفس المهموم، ۱۴۲۱ق، ص۲۶۳/ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۳/ طبری، تاریخ، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۴۲۰/ مقاتل الطالبیین، دار المعرفة، ص۱۱۳/ رجال طوسی، ص۹۹؛ ابن طاووس، اللهوف، انتشارات جهان، ص۱۰۸/ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۹۶/ ابن شهرآشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۱۰۳./ ابنمشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۴۸۵–۴۹۶؛ سید بن طاووس، الاقبال،۱۴۱۶ق، ج۳، ص۷۳-۸۰./ مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۲۳/ سماوی، ابصار العین فی انصار الحسین، ۱۴۱۹ق، ص۱۷۷.
|
- جزئیات
- الامالی للشجری، ج۱، ص۱۷۲ / انساب الاشراف، ج ۳، ص۱۸۱/ تاریخ الأمم و الملوک، ج ۵، صص ۴۱۲ - ۴۱۳/ ابوالفرج الاصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص۱۱۷.مقتل الحسین، خوارزمی ج۱، ص۳۴۶-۳۴۷ / ناسخ التواریخ ج۲، ص۲۷۷-۲۷۹/ انساب الاشراف، ص۱۹۷ و الطبری، تاریخ، ص۴۴۱ - ۴۴۲ و ابن اثیر، الکامل، ج ۴، ص۷۱ - ۷۲.
|
|
- جزئیات
- من سرم بلنده تا تویی امیرم با تو پادشاهم، بیتو من فقیرم روزیِ همه خونوادمو از خودت میگیرم برکت خونه و زندگی، یا حسین یا حسین نمکِ سفرهی بندگی، یا حسین یا حسین تو غمام دستتو رو سرم حس کردم تربتِ کربلای تو شد همدردم من که تو روضههات زندگیم سر میشه بایدم بعد مرگ رو به تو برگردم یا حسین، یا حسین، یا حسین
|
- جزئیات
- بر اساس اسناد و شواهد تاریخی، مرحوم آیتالله آقا میرزا عبدالغنی موسوی رجایی در سال 1304 هجری قمری وارد ابرکوه شد و در کنار اقدامات بسیار ارزشمندی که در تربیت عالمان دینی انجام داد، در حدود یکصد و سی سال قبل یعنی در اواخر عهد ناصرالدینشاه قاجار هیئت عزاداری زنجیرزنی ابرکوه را در قالبی کاملاً هنری، بدیع و نوآورانه، تأسیس کرد. علاوه بر نقلقول بزرگان شهر و تحلیلهای تاریخی سندی ارزشمند از دست خط مرحوم میرزا عبدالغنی که نزد مرحوم آقا سید حسام رجایی (نوه پسری میرزا عبدالغنی) بوده مؤید راهاندازی هیئت در ابرکوه توسط وی است. در دست خط آمده است که به یاری خداوند و برای اولین بار در سال 1307 هیئتی از عزاداران از سمت دربقعله به منزل وی آمده است. اما علاوه بر قدمت عزاداری، نکتهای که بسیار حائز اهمیت است شیوه زنجیرزنی و نوای موسیقی محرم ابرکوه است که به دلیل منحصربهفرد بودن در سراسر جهان، این دو سنت را در کنار شدّه گردانی و جوش دور، در سال 1392 به فهرست ملی آثار ناملموس میراث فرهنگی اضافه کرده است. زنجیرزنی در سراسر جهان مرسوم است؛ اما زنجیرزنی در ابرکوه که معروف به «زنجیرزنی جفتی» است، شاخصههایی دارد که آن را از سایر مناطق متمایز میکند. هیئت عزاداری در ابرکوه شامل دو بخش زنجیرزنی و سینهزنی است که زنجیرزنان، جلودار هیئت بودهاند. منبع:برنا
|
|
|
|
- جزئیات
- مَنِ استَحسَنَ قَبیحاً کانَ شَریکاً فیهِ؛ هر کس کار زشتی را نیکو بشمارد، در آن زشتی شریک است. کشف الغمّه، ج2، ص 349
|
|
|
- جزئیات
- (عَنْ مُحَمَّدِبْنِسِنَانٍ عَنْ رَجُلٍ قَالَ سَأَلْتُ عَنْ أَبِیعَبْدِاللَّهِ )فِی قَوْلِهِ تَعَالَی وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ قَالَ ذَلِکَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ (یَخْرُجُ فَیَقْتُلُ بِدَمِ الْحُسَیْنِبْنِعَلِیٍّ ) فَلَوْ قَتَلَ أَهْلَ الْأَرْضِ لَمْ یَکُنْ سَرَفاً وَ قَوْلِهِ تَعَالَی فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ لَمْ یَکُنْ لِیَصْنَعَ شَیْئاً یَکُونُ سَرَفاً ثُمَّ قَالَ أَبُوعَبْدِاللَّهِ (یَقْتُلُ وَ اللَّهِ ذَرَارِیَّ قَتَلَةِ الْحُسَیْنِ بِفِعَالِ آبَائِهَا.) محمدبنسنان از شخصی نقل میکند: از امام صادق (علیه السلام) دربارهی این آیه: وَ مَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ یُسْرِف فِّی الْقَتْلِ إِنَّهُ کَانَ مَنْصُورًا پرسیدم، فرمود: «منظور قائم آل محمّد (علیه السلام عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که قیام میکند و قصاص خون حسین (علیه السلام) را میگیرد و اگر تمام اهل زمین را به این قصاص بکشد، اسراف و زیادهروی نکرده است. و آیه: فَلاَ یُسْرِف فِّی الْقَتْلِ، کاری انجام نداده است که اسراف باشد». سپس امام (علیه السلام) فرمود: «بهخدا سوگند! قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرزندان و ذرّیّهی قاتلان حسین (علیه السلام) را به قصاص جُرم پدرانشان میکشد». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۸، ص۱۶۸ / بحارالأنوار، ج۴۵، ص۲۹۸/ کامل الزیارات، ص۶۳/
|
- جزئیات
- مناقب آلابيطالب(علیهم السلام)، ج3، ص217 / معالىالسبطين ج 2 ص 137/ مدينةالمعاجز ج 4 ص 126/ إحقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ج۳۳، ص۶۹۲ / بحار الأنوار : ج 45 ص 303 / الخرائج و الجرائح ج 2 ص 579
|
- جزئیات
- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله و سلم ـ لاِبنَتِهِ فاطِمَةَ عليها السلام لَمّا قالَت لَهُ : يا أبَتاه ، ما لِمَن تهاوَنَ بِصَلاتِهِ مِنَ الرِّجالِ و النِّساءِ ؟ ـ : يا فاطِمَةُ ، مَن تَهاوَنَ بِصَلاتِهِ مِنَ الرِّجالِ و النِّساءِ ابتَلاهُ اللّه ُ بِخَمسَ عَشَرَةَ خَصلَةً : سِتٌّ مِنها في دارِ الدُّنيا ، و ثَلاثٌ عِندَ مَوتِهِ ، و ثَلاثٌ في قَبرِهِ ، و ثَلاثٌ فِي القيامَةِ إذا خَرَجَ مِن قَبرِهِ فَأمَّا اللَّواتي تُصيبُهُ في دارِ الدُّنيا : فَالاُولى يَرفَعُ اللّه ُ البَرَكَةَ مِن عُمُرِهِ ، و يَرفَعُ اللّه ُ البَرَكَةَ مِن رِزقِهِ ، و يَمحُو اللّه ُ عزّ و جلّ سيماءَ الصّالِحينَ مِن وَجهِهِ ، و كُلُّ عَمَلٍ يَعمَلُهُ لا يُؤجَرُ عَلَيهِ ، و لا يَرتَفِعُ دُعاؤُهُ إلَى السَّماءِ ، و السّادِسَةُ لَيسَ لَهُ حَظٌّ في دُعاءِ الصّالِحينَ ، و أمَّا اللَّواتي تُصيبُهُ عِندَ مَوتِهِ فَأَوَّلُهُنَّ أنَّهُ يَموتُ ذَليلاً ، و الثّانيَةُ يَموتُ جائِعًا ، و الثّالِثَةُ يَموتُ عَطشانًا ؛ فَلَو سُقيَ مِن أنهارِ الدُّنيا لم يَروَ عَطَشُهُ ، و أمَّا اللَّواتي تُصيبُهُ في قَبرِهِ : فَأَوَّلُهُنَّ يُوَكِّلُ اللّه ُ بِهِ مَلَكًا يَزعَجُهُ في قَبرِهِ ، و الثّانيَةُ يُضَيِّقُ عَلَيهِ قَبرَهُ ، و الثّالِثَةُ تَكونُ الظُّلمَةُ في قَبرِهِ . و أمَّا اللَّواتي تُصيبُهُ يَومَ القيامَةِ إذا خَرَجَ مِن قَبرِهِ : فَأَوَّلُهُنَّ أن يُوَكِّلَ اللّه ُ بِهِ مَلَكًا يَسحَبُهُ عَلى وَجهِهِ و الخَلائِقُ يَنظُرونَ إلَيهِ ، و الثّانيَةُ يُحاسَبُ حِسابًا شَديدًا ، و الثّالِثَةُ لا يَنظُرُ اللّه ُ إلَيهِ و لا يُزَكّيهِ و لَهُ عَذابٌ أليمٌ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله وسلم ـ در پاسخ دخترش فاطمه عليها السلام كه پرسيده بود: اى پدر مردان و زنانى كه نمازشان را سبك مى شمرند چه (جزايى) دارند؟ ـ فرمود: اى فاطمه، هر كس ـ از مردان يا زنان ـ نمازش را سبك بشمرد ، خداوند او را به پانزده خصلت مبتلا مى كند: شش خصلت در دنيا، سه خصلت هنگام مرگش، سه خصلت در گورش و سه خصلت در قيامت هنگامى كه از گورش بيرون مى آيد. امّا آنچه در دنيا به او مى رسد: خداوند بركت را از عمرش بر مى دارد و نيز از روزيش ، سيماى صالحان را از چهره اش مى زدايد، به هر عملى كه انجام مى دهد پاداشى داده نمى شود، دعايش به آسمان نمى رود و ششم اينكه براى او در دعاى صالحان نصيبى نيست و امّا آنچه هنگام مرگش به او مى رسد: نخستين آن ها اين است كه خوار مى ميرد، دوم گرسنه مى ميرد و سوم، تشنه مى ميرد، پس اگر از نهرهاى دنيا به او بنوشانند، سيراب نمى شود و امّا آنچه در گورش به او مى رسد: نخستين آن ها اين است كه خداوند فرشته اى مى گمارد تا او را در گورش آشفته سازد، دوم اينكه گورش را بر او تنگ مى كند و سوم اينكه گورش تاريك است. و امّا آنچه روز قيامت هنگام بيرون آمدن از گورش به او مى رسد: نخستين آن ها اين است كه خداوند فرشته اى مى گمارد تا او را با صورت (روى زمين) بكشد در حالى كه مردم به او مى نگرند، دوّم اينكه بازخواست سختى مى شود و سوّم اينكه خداوند به او نمى نگرد و پاكش نمى سازد و عذابى دردناك دارد. [فلاح السائل : 22 .]
|
|
- جزئیات
- کرب و بلا به خدا که سر اومده طاقت من دو رکعت نماز تو حرم شده حاجت من کرب و بلا حسرت همیشگی من حال خوب بندگی من وقتیه که دل توی حرمه اِسمُهُ دَواء فقط حسین ذِکرُهُ شِفاء فقط حسین این همیشه حرف مادرمه خسته شدیم حسین ، بسمونه دوری از حرم دست منو بگیر ، دیگه آب گذشته از سرم دست منو بگیر ، آقا دست منو بگیر اُنظُر اِلَینا وَ تَصَدَّق عَلَینا حبیبی یا حسین ، حبیبی یا حسین
|
- جزئیات
- تصاویری از حرم سید الشهدا علیه السلام بعد از حمله وحشیانه حزب ملعون بعث در شعبان سال 1411 هجری قمری
|