از اینکه همیشه در تاریکی‏ های ذهنم، نور تو را حس می‏کنم و به نامت دخیل می‏بندم، عاشق ‏ترینم.
نامت را که می‏ آورم، قلبم شروع می‏کند به دلتنگی. راه می ‏افتد میان آب‏ها، زلال می‏شود و یک تکه از خاک پایت را می‏کند مُهر تقرب... .
اگر یک نگاهی به دل‏هایمان بیاندازی، می‏بینی چقدر دوستت داریم. شاید جای دیگری باشی؛ اما دستانت یک ضریح توی دلمان زده است. شش‏ گوشه قلبمان همیشه برای توست... .
شهلا خدیوی

اشارات :: مرداد 1386، شماره 99