سرّی از اسرار الهی
بدان ای فرزند دلبند که نبوت، سرّی است الهی که در بعضی بندگان خاص خود تعبیر فرموده و بدان سرّ از امثال خودشان ـ که بنی آدمند ـ ممتاز گردانیده است. همچنان که ایشان افق اعلای موجوداتند، نبی افق اعلای آدمی‏زاد است.
ختم نبوت
چون ختم نبوت بر امیّت مصطفی علیه الصلوة و السلام افتاد، علمای امت او را همچو انبیای بنی‏اسراییل گردانیدند تا همچنان که آن انبیا خلق را بر متابعت موسی علیه‏السلام دعوت می‏کردند، این علما نیز امت را بر وفق متابعت او ـ چنانکه کتاب و سنّت بدان ناطق است ـ دعوت کنند.
پس حکمت الهی چنین اقتضا کرد که به کمال قدرت پادشاهی، یکی را از آدمیان که صفات ملکی و الهی در او غالب‏تر باشد، مدت‏ها تربیت فرماید تا تمامت قوای بشری او مطیع قوای روحانی او شود و صفات شیطانی او منقاد صفات رحمانی او گردد که «أَسْلَمَ شَیْطانِی عَلی یَدِی» اشارت بدان است و در قرب حق تعالی راه یابد و بر حقایق صفات حق و مظاهر هر یک از آن مطلع شود و به امر حق ـ عز اسمه ـ خلق را بدو دعوت کند و از اخلاق ذمیمه منعشان فرماید و مضرّت آن عاجلاً و آجلاً بدیشان نماید و ثواب و عقابی که در دار البقاء، نیکوکار و بدکار را خواهد بود، بیان کند و در مثال محسوس و معقول پوشانیده، حقایق آن را تقریر کند.