ابن عاشور (از علمای بزرگ مالکی مذهب) در تفسیر "التحریر و التنویر" پیرامون رضاعه کبیره عایشه بنت ابی بکر می نویسد:

وَکَانَتْ عَائِشَةُ أُمُّ الْمُؤْمِنِینَ إِذَا أَرَادَتْ أَنْ یَدْخُلَ عَلَیْهَا أَحَدٌ الْحِجَابَ أَرْضَعَتْهُ، تَأَوَّلَتْ ذَلِکَ مِنْ إِذْنِ النَّبِیءِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ لِسَهْلَةَ زَوْجِ أَبِی حُذَیْفَةَ، وَهُوَ رَأْیٌ لَمْ یُوَافِقْهَا عَلَیْهِ أُمَّهَاتُ الْمُؤْمِنِینَ، وَأَبَیْنَ أَنْ یَدْخُلَ أَحَدٌ عَلَیْهِنَّ بِذَلِکَ، وَقَالَ بِهِ اللَّیْثُ بْنُ سَعْدٍ، بِإِعْمَالِ رَضَاعِ الْکَبِیرِ. وَقَدْ رَجَعَ عَنْهُ أَبُو مُوسَى الْأَشْعَرِیُّ بَعْدَ أَنْ أَفْتَى بِهِ

و عایشه هنگامی که می خواست کسی (از مردان) بر او وارد شود به آن شخص شیر می داد، و این را بر مبنای قول پیامبر (صلی الله علیه و آله) در مورد سهله همسر ابی حذیفه اجتهاد کرد و این نظری است که همسران پیامبر (صلی الله علیه و آله) با آن موافق نبودند و از این که کسی از این طریق بر آنان وارد شود امتناع می ورزیدند. و لیث بن سعد این نظر را (یعنی نظر عایشه) را قبول داشت و ابو موسی اشعری بعد از این که فتوا به جوازش داده بود از نظرش برگشت

التحریر و التنویر.ج4 ص297.ط التونسیة للنشر


جایگاه ابن عاشور در بین مخالفین


محمد الطاهر بن عاشور: رئیس المفتین المالکیین بتونس وشیخ جامع الزیتونة وفروعه بتونس

الاعلام للزرکلی.ج6 ص174.ط دار العلم للملایین


رئیس المفتین المالکیین بتونس، وأحد کبار علمائها، مفسر، لغوی، نحوی، أدیب، من دعاة الإصلاح الإجتماعی والدینی: ولد ونشأ وتعلم بتونس

معجم المفسرین.ج2 ص541.ط مؤسسة نویهض الثقافیة للتألیف والترجمة والنشر