اشعار فاطمیه - مهدی نظری
پیش مرگ مولا
بال و پرم شکسته ولی باز می پرم
هی می پرم ولی به زمین می خورد سرم
در زیر بارشرشر این تازیانه ها
باغ بنفشه شد همه اعضای پیکرم
با آیه آیه خون خودم ثبت کرده ام
من پیش مرگ رهبر و مولام حیدرم
دلواپس حسین نباشم!خدا گواست
با نیمه جان مانده خودباز مادرم
این چند ماهه روی لبم خنده گل نکرد
شرمنده ام من ازگل رخسار دخترم
باناله های من همه جاگریه می کند
حتی هوای خانه ابری و بسترم
درد ازخجالت و غم حیدر گرفته ام
دیدم شکست هیبت اودربرابرم
من رازدند و دست یدالله بسته بود
هی آه می کشیدکه ای وای همسرم
مویم نمانده است اگر ازکسی نپرس
می سوخت بین آتش این خانه معجرم
این زخمهاکنار،همین قاتل من است
می سوزم ازغریبی و غمهای شوهرم
مهدی نظری