ای به راهت مه شعبان ز ازل چشم به راه
وی مهِ چاردهِ سرزده در سوم ماه
ماه را نیست به خورشید رُخت تاب نگاه
پای تا فرق همه آینۀ حسن اله
عقل از پایۀ اجلال تو دستش کوتاه
«بِاَبی أَنتَ وَ أُمّی یا اَباعَبدالله»
عید میلاد تو دل برده ز کل اعیاد
فهم ما قاصر و وصف تو فزون از اعداد
ظرف ما کوچک کن لطف و کرم توست زیاد
بال بخشیده به فطرس شب عید میلاد
داده او را شرف و منزلت و عزّت و جاه
«بِاَبی أَنتَ وَ أُمّی یا اَباعَبدالله»
خازن جنّت از شوق نگاهت سرمست
ظرف جانت شده لبریز ز صهبای الست
تا فلک رفته سر دست ملک دست به دست
فرشیانند به زنجیر ولایت پابست
عرشیان جانب گهواره‌ات آرند پناه
«بِاَبی أَنتَ وَ أُمّی یا اَباعَبدالله»
ای تولّای تو بر گردن خوبان شده دِین
به نبی جان گرامی، به علی نور دو عِین
پیش از این عالم امکان شده مولی‌الکونین
توحسینی! توحسینی! توحسینی! توحسین!
ای به آقایی تو ذات خداوند گواه
«بِاَبی أَنتَ وَ أُمّی یا اَباعَبدالله»
ای در آغوش خدا بعد زمان هم جایت
روی نادیدۀ ذات ازلی سیمایت
جای گل‌بوسۀ احمد به همه اعضایت
سجدۀ طوبی بر ظلّ قد و بالایت
خال و خطّت همه «لانَعبُدُ الّا ایّاه»
«بِاَبی أَنتَ وَ أُمّی یا اَباعَبدالله»
کعبه از روز ازل، کرببلاییت حسین!
کار جبریل امین، مدح سرائیت حسین!
مَلک و جن و بشر هر سه فداییت حسین!
پیش لطف و کرم و عفو خداییت حسین!
کمتر از یک پر کاه است دوصد کوه گناه
«بِاَبی أَنتَ وَ أُمّی یا اَباعَبدالله»
حرم محترم توست دل بشکسته
فیض معبود به ما از تو رسد پیوسته
هر که پیوست به تو از دو جهان وارسته
روی هر زخم تو از نیزه و خنجر بسته
نقش «لاحَولَ وَ لا قُوَّةَ الّا بِالله»
«بِاَبی أَنتَ وَ أُمّی یا اَباعَبدالله»
ما همه ظلمت و تو مهر جهان آرایی
ما کم از قطره و تو بیشتر از دریایی
با وجودی که به خلق دو جهان مولایی
این به وصف کرمت بس که به ما آقایی
تو شهنشاهی و ماییم گدای سر راه
«بِاَبی أَنتَ وَ أُمّی یا اَباعَبدالله»
تو خود آزاده و خلق است گرفتار، حسین!
اشک ما یافته با سوز تو مقدار، حسین
عید هم بهر تو هستیم عزادار؟ حسین
کس نگوید تو غریب استی و بی‌یار، حسین!
همه خوبان جهانن به دور تو سپاه
«بِاَبی أَنتَ وَ أُمّی یا اَباعَبدالله»
حاج غلامرضا سازگار