مرحوم آیت الله کلباسی رضوان الله تعالی علیه می‌نویسد:
در بعضی کتب از متتبعین نقل شده که عباس علیه السلام عضد و عون (یار و یاور و پشتیبان) برادرش امام حسین علیه السلام بود در روزی که لشگر معاویه را از کنار فرات دور کردند و شریعه را به تصرف اصحاب امیرالمؤمنین علیه السلام درآوردند.
و روایت کرده که: روزی از ایام جنگ صفین جوان نقابداری در سن پانزده یا هفده سالگی، از لشکر علی امیرالمؤمنین علیه السلام به مبارزت بیرون آمد که از او هیبت و سطوت ظاهر بود و اصحاب معاویه از رفتن به مبارزت او ترسیدند.
پس معاویه گفت به مرد شجاعی از اصحابش که او را ابن‏ شعثاء می‏‌گفتند که تو بیرون رو به مبارزت این جوان. او گفت اهل شام مرا با ده هزار سوار برابر می‏‌کردند و هفت پسر دارم، یکی را می‏‌فرستم.
او را به قتل رساند و آن هفت پسر را واحدا بعد واحد فرستاد و آن جوان نقاب ‏دار همه را به جهنم فرستاد.
پس ابن‏ شعثاء خود به مبارزت قدم جرأت برداشت.
آن جوان بر او حمله کرد و آن مرد را نیز به هفت پسرش در درک جهنم ملحق نمود و دیگر کسی جرأت مبارزت او ننمود. پس مولای متقیان امیرالمؤمنین علی علیه السلام او را ندا فرمود و به نزد خود طلبید.
چون مراجعت فرمود و نقاب از صورت مبارک برداشت، دیدند که قمر بنی‏‌هاشم ابوالفضل العباس علیه السلام است.
مرحوم کلباسی در ادامه می‌نویسد:
صحت این خبر را می‏‌توان تصدیق نمود. زیرا که امیرالمؤمنین علیه السلام در سنه (سال) چهلم از هجرت شهید شد و واقعه‏ کربلا در شصت و یک از هجرت بوده و ابوالفضل علیه السلام به روایت خوارزمی در مناقب در جنگ صفین مرد تام و کاملی بوده و در واقعه کربلا سی و چهار یا سی و پنج ساله بوده است.

خصائص العباسية، تألیف آیت الله محمد ابراهیم کلباسی نجفی، ص۱۰۹، چاپ انتشارات آرام دل