سؤال: با توجّه به این که هر فردی به اندازة ظرفیتش میتواند از امام زمان(عج) استفادهکند، چگونه این ظرفیت را وسعت دهیم؟
جواب: همین كه بعد از معرفت نسبت به مقام و نفس آن حضرت در هستی، بفهمیم ما بدون ظهور امام زمان(ع)، چه اندازه نقص و كمبود داریم، شروع بزرگی است! شما وقتی با شخصیت فردیِ خودتان روبهرو شدید و فهمیدید که نمیتوانید نقصهایتان را به معنای واقعی برطرف کنید، نظرتان به عین انسان یا انسان کامل میافتد، تا او نقصهای شما را برطرف کند. همین برخورد را باید در رابطه با اهداف جامعه داشته باشیم و مطمئن شویم بدون توجه به آن حضرت هر چه جهان جلو برود، فقط بحرانهایش اضافه میشود، باید جهتگیری جامعه به سوی حاكمیت امام معصوم(عج) باشد و در آن راستا تلاش كند و برنامههایش را به نتیجه برساند.
شما امام خمینی(ره) را مقایسه کنید با كسی که فقط میخواهد آدم خوبی باشد، ولی نقصها و وجوه خالی خودش را نمیشناسد؛ این دو نفر برای زندگی خود یك طرح و برنامه ندارند و طالب یك نوع زندگی اجتماعی نیستند. بعضیها فکرمیکنند میشود آدم خوبی باشند، بدون اینکه نسبت به حقبودن حاکمیت جامعه حساس باشند! معلوم است این افراد، به فکر ظهور امامزمان(ع) نیستند. و اساساً اینطور نظر كردن به زندگی، تفكری را به همراه نمیآورد كه وجود امام زمان(ع) را در زندگی فردی و اجتماعی فرد ضروری بکند و لذا ارتباط با حضرت را هم برای صاحبش بهوجود نمیآورد، چون سنخیت با اهداف آن حضرت را برای آن فرد به همراه نیاورده است. امام زمان(ع) همواره در غم حاكمیت حق در جهان بشری هستند و این فرد فكر میكند بدون امام زمان(ع) هم میتوان خوب بود، آیا اینها یك سنخاند، تا بتوانند با حضرت ارتباط برقرار كنند و خود را منتظر واقعی به شمار آورند؟ در روایت داریم: اگر کسی شب بخوابد بدون آنكه به فکر حاکمیت حق باشد و بدون اینكه خود را برای مبارزه در راه حاكمیت حق آماده كند، و آنگاه بمیرد، «ماتَ عَلَی شُعبَةٍ مِنَ النِّفاق»،(234) این آدم منافق مرده است؛ یعنی دروغ میگوید مسلمان است. حالا عکسش مربوط به انسانی میشود كه میخواهد ظرفیتش را وسعت دهد تا از وجود مقدّس امام زمان(ع) بیشتر استفاده كند. آدم باید زمینه را آماده کند، منتظر واقعی باید در نظام فردی، خلأهای فردیاش را بشناسد تا بتواند جهت رفع آن نقصها با امام(ع) ارتباط برقرارکند، و شناختن این خلأها در نظام اجتماعی و تلاش برای رفع آنها به كمك ظهور امام(عج) خیلی مهمتر است و نتیجهاش هم خیلی بیشتر.
234 - تحفة الملوک، ج 1، ص 77.