146. آن گونه که در روایات(444) آمده است، این سوره درباره حضرت علی (علیه السلام) و گروه پارتیزانی او که در جنگ ذات السلاسل(445) به دشمن شبیخون زدند، نازل شده است. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) پیش از فرستادن حضرت علی (علیه السلام) برای پیکار با دشمن، دیگران را فرستاد و آنان بدون به دست آوردن پیروی، به سوی رسول خدا بازگشتند. پس از اینکه گروه های اعزامی سابق، توفیق پیروزی نیافتند، پیامبر علی و سپاهیانش را به سوی دشمن گسیل داشت و آنان توانستند ضربه خود را بزنند.
در پی این پیروی، سوره عادیات نازل شد و به دنبال آن، رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بامدادان به سوی مردم آمد و با آنان نماز گزارد و در آن، سوره عادیات را تلاوت کرد. پس از این که از نماز فراغت یافت، اصحاب گفتند: این سوره ای است که آن را نمی شناسیم. پیامبر فرمود: بلی، علی بر دشمنان خدا پیروی یافته و جبرئیل در این شب، بشارت آن را به من داده است. چند روز پس از این واقعه، حضرت علی (علیه السلام) به همراه غنایم جنگی و اسیران (پیروزمندانه) به نزد رسول خدا بازگشت.(446)

444) المیزان، ج 20، ص 347.
445) در این جنگ، چون برای پیکار با دشمن و به اسارت گرفتن آنان، از ریسمان استفاده شد، به ذات السلاسل شهرت یافت (المیزان، ج 2، ص 348).
446) همان، ج 20، ص 347 - 348.