بخشندگی اهل گنه در صف محشر
وابسته به یک گردش چشمان حسین است

غم نیست مرا گر برسد وقت مماتم
زیرا ملک الموت به فرمان حسین است  

بر درگه سلطان بنگر خیل ملک را
بنگر که ملک خادم و دربان حسین است

از معرفت و عشق چه گویم به دو عالم
از روز ازل واله و حیران حسین است

دانی که چرا شمس و قمر حامل نور است
زیرا که مه و شمس غزل خوان حسین است

بر لوح دلم  نام حسین آمده تزئین
نقاش ازل سلسله جنبان حسین است

با حمد و ثنا جان بدهم در ره عباس
زیرا که ابوفاضل ما جان حسین است

بر کنگرهٔ عشق به عالم شده ترسیم
این کرب و بلا گوشه‌ای از خوان حسین است

دانی که به جنت نبود پرتو نوری
نور حرمش ماه خرامان حسین است

در سر کلام آمده اینگونه به تفسیر
شأن و شرف کعبه ز ایوان حسین است

هر کس که نهد پای در این بزم دل آرا
خود نیک بداند که میهمان حسین است