اغلب دولت هایی که با مشکل مواجه هستند، سیاستی مبنی بر سرگرم کردن مردم و دورکردن آن ها از عرصه گرفته تا مهار جمعیت پویا به ویژه قشر جوان را در پیش می گیرند.
چنین دولت هایی این سیاست را با ایجاد اماکن لهو و لعب و سرگرمی و آماده کردن زمینه برای فعالیت های نامشروع فراهم می کنند تا جوانان را از موضوعات مهم منحرف و آن ها را به سرگرمی و لهو و لعب مشغول کنند و در نتیجه، خود را از رنج ناشی از دخالت آن ها و رویارویی با آنان و بازخواستشان مصون نگاه دارند.
در سایه حکومت آل سعود در عربستان سعودی و در سال های اخیر پس از روی کار آمدن ملک سلمان و ولیعهدی بن سلمان، چنین شرایطی در این کشور حاکم شده است.
عربستان هنوز از یک مخصمه خارج نشده که به علت تصمیمات و سیاست های سریع و غیرمنطقی شاهزاده مغرور و وعده هایی که نمی تواند در عالم واقع آنرا محقق کند، وارد مخمصه ای دیگر می شود.
تجاوز به یمن، کشته شدن جمال خاشقجی -- روزنامه نگار عربستانی -- و زندانی کردن مُبلغان و طرح های سرمایه گذاری شکست خورده و غیره، بحران هایی است که بن سلمان به وجود آورده و عربستان همچنان از پیامدهای آن رنج می برد.
افزون بر اینکه عربستان سعودی از سوی ترامپ خوار و خفیف شده و نیازی به ذکر دوباره جزئیات این موضوع نیست.
درچنین شرایط و وضعیتی، چه راهی بهتر از گشایش سالن های سینما و برگزاری مراسم موسیقی و کنسرت و میزبانی مسابقات نمایشی برای جوانان سرخورده که از افکار افراطی وهابی سرخورده اند، وجود دارد؟!
در آغاز، خوانندگانی از کشورهای عربی برای برپایی مراسم موسیقی و کنسرت در مناطق مختلف عربستان فرا خوانده می شدند تا اوضاع سنجیده شود و ببینند آیا این کار با مخالفت جدی و قابل توجه روبرو می شود یا خیر.
شاهزاده مغرور که به دنبال بهبود وجهه کشورش در نزد غرب است، از یکی از معروف ترین خواننده های غرب که به فساد شهره است به نام ماریا کری برای برگزاری مراسم موسیقی در مکه مکرمه قبله مسلمانان دعوت کرد.
این درحالیست که هنوز زمان زیادی از آن دوران نگذشته است که مبلغان دربار سعودی هر وقت تصمیم می گرفتند هر چیزی را براساس دیدگاه افراطی خود و با تظاهر به دفاع از اسلام برای خودشان حلال یا حرام می کردند.
کمیته امر به معروف و نهی از منکر عربستان سعودی معروف به پلیس دینی این کشور که یک نهاد رسمی است، کار امر به معروف و نهی از منکر را انجام می داد و قوانین و مقررات به آن اجازه می داد که مواضع و نقطه نظرات خود را به شکل فتواهایی درباره موضوعات مختلف صادر و اعلام کند که در اکثر اوقات، این فتواها به موضعی رسمی و الزام آور برای عموم مردم تبدیل می شد.
اما این نهاد رسمی دینی و کسی که ریاست آنرا برعهده دارد، اکنون نه تنها در برابر انحطاط موجود در مناطق مختلف عربستان و تعرض به مقدسات بلاد الحرمین هیچ واکنشی نشان می دهند، بلکه به نظر می رسد که برخی از آن ها، در حال سازگار شدن با واقعیت های جدید وپیش رفتن به سمت انحطاط در پایین ترین سطح آن هستند، به شکلی که برخی از مُبلغان و کسانیکه نام علما را بر دوش می کشند، در مقام دفاع از فردی بر می آیند که برای همگان ثابت شده است که با هیچ یک از معارضان و لو در خارج از عربستان باشند برخورد خوبی ندارد، چه برسد به معارضانی که درداخل کشور باشند و با آن ها با قبضه آهنین و در برخی موارد با توسل به اره برخورد می کند.
«عادل الکلبانی» امام جماعت سابق مکه که زمانی امامت مسلمانان در مسجدالحرام را برعهده داشت، نه تنها در مراسم افتتاح مسابقات قهرمانی قماربازی در ریاض شرکت کرد، بلکه حتی طی سخنانی، تاسف شدید خود را از اینکه نحوه بازی با ورق را نمی داند، درحالیکه برادرانش دراین بازی مهارت زیادی دارند و به این بازی اعتیاد دارند، ابراز کرد!
از آنجایی که این مرد در سال های اخیر، مواضع متفاوت و پرنوسانی را داشته است و نمی توان به سخنان وی اعتماد کرد، مساله مهارت نداشتن وی نیز مشکوک است.
راستی، العریفی کجاست؟ ستاره مُبلغانی که ید طولایی در متهم کردن دیگران به آنچه لایق خودشان است، و جوانان را به رفتن به میدان های جهاد ( به زعم خود) تشویق می کردند، العریفی کسی است که فتوای جهاد نکاح را صادر کرد.
العریفی کجاست و چه موضعی دربرابر آنچه در عربستان اتفاق می افتد، دارد؟
آیا تعصب وی به دینش باعث نشد که خونش به جوش بیاید و یکی از سخنرانی های آتشینش را ایراد کند یا اینکه باز طبق معمول ترسیده است.
او کسی است که جوانان را برای رفتن به میدان مرگ تشویق می کرد در حالی که خود در لندن مشغول خوشگذرانی بود، آیا کسی که در برابر حق سکوت می کند، شیطان لال نیست؟
در پایان باید گفت بعید نیست روزی فرا رسد که عربستان سعودی میزبان مراسمی مشابه «شب های سرخ» در دبی شود.
این بدان دلیل است که تا زمانیکه تغییرات ریشه ای در قدرت در عربستان حاصل نشود، «مبس» (محمد بن سلمان)، هم دانش آموز «مبز» (محمد بن زاید) است و عاقل را یک اشارت کافی است!
احمد سعيد - العالم
