خیز ز پا این زمان تو بهر تماشا
جانب بستان بگیر و دامن صحرا
کن نظری سوی صنع حی توانا
بین که چسان گشته دهر خرم و احیا
رفته خزان و بهار گشته هویدا
شد بجهان آشکار طلعت نوروز
بلبل شیدا بسوی باغ گذر کرد
بر سر هر شاخسار غلغله سرکرد
چهره گل را دوباره چونکه نظر کرد
اهل جهان را ز نو بهار خبر کرد
نغمه بصد شور و شوق بار دگر کرد
لشگر شب را شکست پادشه روز
مژده به احباب حق که ماه رجب شد
مولد سلطان دین و مظهر رب شد
عالم امکان ز عیش غرق طرب شد
گاه نشاط عجم سرور عرب شد
دشمن غدار دین به رنج و تعب شد
ز آنکه سلیمان به اهرمن شده پیروز
تا مه روی تو در زمانه درخشید
منفعل از روی تست چهره خورشید
ساقی گل رخ به شادمانی این عید
بزم طرب کن بپا چو مجلس جمشید
باده وحدت بیار از خم توحید
اهل ولا را به بخش از کرم امروز
بذر ولای ترا هرآنکه بدل کاشت
نیست خجل بی گمان بموسم برداشت
پرچم فخر و شرف بحشر برافراشت
مهر ترا یا علی هرآنکه بدل داشت
پا بجنان او ز یمن حب تو بگذاشت
حب تو جانبخش گشته و بغض تو جانسوز
نور هدایت بشام تار توئی تو
کنز خفی ذات کردگار توئی تو
خسته دلانرا معین و یار توئی تو
راحت جانهای بی قرار توئی تو
اسوه خلقت بروزگار توئی تو
جن و بشر را تو گشته معرفت آموز
ای که وصی نبی و رهبر مائی
فاطمه را همسر و ولی خدائی
منبع جود و سخا و لطف و عطائی
مظهر صلح و صفا و مهر و وفائی
شافع روز جزا به اهل ولائی
سینه عنقا ز تست شمع دل افروز
شعر از حاج عباس عنقا
