بسم الله الرحمن الرحیم
پیشامد ایام فاطمیه! مصیبت عظمی شهادت صدیقه کبراست. وظیفه همه شما در این ایام بیان عظمت آن حضرت است. کسی این گوهر را نشناخت. هر موجودی مبدئی دارد و منتها و وسط. مبدا چیست؟ منتها چیست؟ وسط چیست؟ اگر این سه کلمه فهمیده بشود صدیقه کبرا شناخته شده. اما مبدا:
بهتر از همه کلمات کسانی است که عارفند به جواهر وجود:
لم سمیت فاطمه الزهراء زهراء؟
این اسم سرّش چیست؟ این سوال مسئول عنه صادق آل محمد است. فقال لان الله عزوجل خلقها من نور عظمته. از شیخ طوسی تا شیخ انصاری این جا مبهوت است. مبدا خلقها من نور عظمته. مبدا وجود خلق از نور عظمت الله است. این مبدا فاطمه زهراست. این جمله را که فهمید؟ آن کسی که آیه نور بفهمد. الله نور السموات و الارض مثل نوره کمشکاة فیها مصباح المصباح فی زجاجة کانها کوکب دری یوقد من شجرة مبارکة زیتونة. مشکات آیه نور فاطمه زهراست. مصباح اول امام حسن مجتبی است. مصباح دوم خامس آل عباست. منتهای آیه یهدی الله لنوره من یشاء . ختم آیه هم ولی عصر صاحب الزمان یهدی الله لنوره من یشاء. این مبدا.
لان الله عزوجل خلقها من نور عظمته.
فلما اشرقت . این فاطمه زهرا آیا کسی اورا شناخته؟ فلما اشرقت. اشراق کرد اضائت السموات والارض. همه آسمان های هفت گانه و ارضین از نور روح فاطمه زهرا منور است. مطلب به قدری مهم است. غشیت ابصار الملائکه. چشم ملائکه مخفی عنهاست. دیده جبرئیل طاقت نور باطن زهرا را ندارد. این است معرفتش! و خرّت الملائکه لله ساجدین. همه ملائکه ؛ الف و لام، الف و لام جمع است. جمیع ملائکه به سجده افتادند. بارالها این نور چه نوری است. بعد خطاب آمد اوحی الله الیهم. هذا، شما اهل سواد هستید. در این جمله امروز فکر کنید. استخراج گوهرکنید. هذا نور من نوری. این نوری است از نور خود من. این بیان خداست به ملائکه راجع به صدیقه کبرا. اوحی الله الیهم هذا نور من نوری اسکنت فی سمواتی. عقل مبهوت است . خلقته من عظمتی. مبدا در خلق فاطمه زهرا عظمة الله است. خلقت من عظمتی. این جمله یعنی چه؟ یک عمر در رکوع گفتی سبحان ربی العظیم. آن عظیم از عظمتش فاطمه زهرا را خلق کرد. این مبدا وجود.
اوحی الله الیهم هذا نور . نور اول نکره است . این نکره اعرف المعاریف است. چرا نکره؟ وجه تنکر چیست؟ وجه تنکر در این حدیث از امام ششم  سوال شد لم سمیت فاطمه فاطمة؟ جواب حضرت محیر العقول است. جواب داد لان الخلق فطموا عن معرفتها. همه خلق جبرئیل و میکائیل و اسرافیل از معرفت فاطمه مفطوم و مقطوع هستند. این مبدا.
اما منتهای این وجود. آن وقتی است که اولا قیامت ر ابشناسی. قیامت یعنی و برزوا لله الواحد القهار. قیامت این است. بروز می کند همه خلائق للله. بعد الواحد القهار. هم چو نوری همه انبیا از آدم تا عیسی، همه حیران و سرگردان. در هم چو نوری ناگهان هودجی ظاهر می شود ظاهرها عفوالله باطنها رحمه الله . ظاهر عفو خداست و باطن رحمت خداست. منادی ازبطنان عرش ندامی کند همه چشم ها بپوشید حتی تجیئ فاطمه بنت محمد. بعد می رسد به قائمه عرش. وقتی رسید ختم می کند محشر را. ناگهان همه غافل از زیر معجر یک پیراهن غرقه به خون روی سرش، بعد که انداخت می گوید یا رب شیعتی. جبرئیل نازل می شود می گوید خدا به تو سلام کرد می گوید این پیراهن از سر بردار و هر چه می خواهی بخواه. بعد حاجتی که می خواهد اللهم ارنی الحسن و الحسین. دیگر گفتنی نیست. او با جگر پاره پاره و این با سر بریده هر دو در محشر حاضر. این هم منتها.
اما وسط: لم سمیت زهراء زهراء. امام ششم فرمود کلما قامت فی محرابها تظهر نورها لملائکه السماء . این چه باطنی است! وقتی در محراب می ایستاد نور از باطن به عرش تجلی می کرد. این نور باطن است. حالا فکر کنید. در محراب عبادت پهلوی شکسته بازوی ورم کرده قامت فی محرابها حتی تورمت قدماه. وم کرده از نماز. این قیام او در محراب عبادت. این مبدا و این منتها و این وسط. قائل سالت اباعبدالله عن فاطمه لم سمیت زهراء فقال لانها کانت اذا قامت فی محرابها زهر نورها لاهل السماء کما یظهر الکوکب الدری لاهل العرش. این هم جلوه باطن او.
امیدواریم در این فاطمیه که هفته دیگر شهادت صدیقه کبراست عموم هیئات برای تسلیت قلب مقدس امیرالمومنین همه بیرون بیایند همه شما موظفید مردم را بیدار کنید. آن کسی که پیغمبر در احد آمد به دیدن او دید فتیله در سوراخ های بدن می دوانند پیغمبر هم اشک ریخت اما او خودش گفت ان ذلک فی ذات الله قلیل. صبح نوزدهم ضربت به فرق خورد سر دو نیمه شد لبخند زد گفت فزت و رب الکعبه اما همان راد مرد عالم وقتی جنازه زهرا را تحویل داد گفت :
نَفْسِي‏ عَلَى‏ زَفَرَاتِهَا مَحْبُوسَةٌ    يَا لَيْتَهَا خَرَجَتْ مَعَ الزَّفَرَات‏

الهی بحق فاطمه و ابیها وبعلها و بنیها و السر المسمتودع فیها لاتفرق بیننا و بینها طرفه عین ابدا

آیت الله وحید خراسانی 27 جمادی الاول 1439

نوشتن دیدگاه