من عاقبت بخیر شدم چونکه «نوکرم»
ارباب خوب این کف پای تو این سرم
آقا «غلام زاده »شدن دست من نبود
این انتخاب را ز پدر ارث می برم
او افتخار «نوکریت» را نصیب داشت
بر «نوکران» «نوکر»تو نیز« نوکرم»
آری مدال «نوکریت »خانوادگی است
این عزتی که داده خداوند اکبرم
بختم سپید موی سرم هم شده سپید
بختش سیاه هرکه نکرده است باورم
آقا حبیب « پیر غلام» تو میشود
من هم غلام « پیر غلام» تو٬ سرورم
هر کس که «نوکرت» نشد آدم نمی شود
این موهبت نصیب شداز فیض این درم
هم« کلب» آستان توام یابن فاطمه
هم هر کجا عزای تو باشد کبوترم
سلام الله علیهم اجمعین
مصطفی نظری طهرانی
۹۶/۶/۲۴