اى پادشه خوبان، داد از غم تنهايى              *****       دل بى تو به جان آمد، وقتست که باز آيى
در آرزوى رويت، بنشسته به هر راهى           *****       صد زاهد و صد عابد، سرگشته سودايى
مشتاقى و مهجورى، دور از تو چنانم کرد        *****       کز دست، نخواهد شد، پايان شکيبايى
اى درد توام درمان، در بستر ناکامى              *****        وى ياد توام مونس، در گوشه تنهايى
فکر خود و راى خود، در امر تو کى گنجد          *****       کفر است در اين وادى خود بينى و خود رأيى
در دايره فرمان، ما نقطه تسليميم                 *****       لطف آنچه تو انديشى حکم آنچه تو فرمايى
گستاخى و پرگويى، تا چند کنى اى (فيض)    *****       بگذر تو ازاين وادى، تن ده به شکيبايى
(فيض کاشانى)