1- از امام صادق (ع) روایت شده است: در روز رستاخیز مردی نزد مرد دیگری می آید و او را به خونش آغشته می کند و مردم سرگرم حسابند، آن مرد می گوید با من چه کار داری و چرا مرا خون آلود کردی؟ می گوید چون تو در دنیا قاتل مرا علیه من یاری دادی و من کشته شدم.
2- امام صادق (ع) فرمود: هر کس با کوچکترین کلمه ای بر ضرر مؤمن اقدام کند، روز قیامت خدای را دیدار کند در حالی که این جمله در پیشانی اش نوشته شده، این شخص از رحمت ناامید است.
3- امام باقر (ع) فرمود: روز رستاخیز شخصی در عرصه محشر حاضر می شود و یک شیشه خون به او می دهند و می گویند این سهم تو از خون فلانی است، می گوید پروردگارا تو می دانی که من خونی نریخته ام و مرا خودت قبض روح کردی، خداوند می فرماید: آری، ولی آیا تو از فلانی فرزند فلان چنین و چنان نشنیدی پس آن را بازگو کردی تا این که گفتارت به فلانی رسید و او به سبب گفته های تو آن مرد را کشت و این نصیب تو از خون اوست.
حدیث 4 مانند حدیث 2 است، فقط در جمله آخر: (نومید از رحمت من است) قید نشده است.
163- باب تحریم کمک به قتل و اذیت مؤمن گر چه با کلمه ای باشد
- بازدید: 774