1- عبد اللَّه بن سنان گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم: آیا عورت مؤمن بر مؤمن حرام است؟ فرمود: آری، عرض کردم: یعنی شرمگاهش؟ فرمود:
آن طوری که فکر می کنی نیست، بلکه مراد از عورت، افشای سرّ مؤمن است.
2- امام صادق (ع) فرمود: هر که مطلبی را در مورد مؤمنی بازگو کند که قصدش رسوا کردن او و ریختن آبرویش باشد تا از نظر مردم بیفتد، خداوند او را از دوستی خود به دوستی شیطان خارج کند، و شیطان هم او را نپذیرد.
3- امام صادق (ع) در مورد حدیث «عورة المؤمن علی المؤمن حرام»
فرمود:
مراد از عورت آن نیست که مؤمن برهنه شود و تو عضوی از او را ببینی، بلکه عورت عبارت است از این که به ضرر مؤمن سخنی بگویی و یا از او عیبجویی نمایی.
4- محمد بن فضیل گوید: به امام موسی کاظم (ع) عرض کردم: قربانت گردم، در باره یکی از برادرانم خبری به من رسیده است که در شأن او نیست از خود وی پرسیدم انکار کرد، در صورتی که گروه موثّقی آن را به من اطلاع داده است. فرمود: ای محمد چشم و گوش خود را نسبت به برادرت تکذیب کن، اگر پنجاه نفر پیش تو قسم بخورند و علیه برادرت گواهی دهند، ولی برادرت خلاف آن را بگوید گفته وی را تصدیق و آنها را تکذیب کن و نباید چیزی را که باعث سرشکستگی اوست و به آبرو و حیثیّت او لطمه می زند در مورد او منتشر کنی زیرا در این صورت جزء کسانی هستی که خدا درباره آنان فرموده است: «آنان که دوست دارند زشتکاری در باره مؤمنین فاش گردد برای آنها در دنیا و آخرت عذاب دردناکی است» .
5- پیغمبر (ص) فرمود: هر که کلام زشتی را بشنود و آن را انتشار دهد مانند کسی است که آن را انجام داده، و هم چنین افشاکننده کلام خوب مانند انجام دهنده آن است.
6- امام صادق (ع) فرمود: که پیغمبر (ص) فرموده است. هر که عمل زشتی را منتشر کند کیفرش مانند شروع کننده آن است، و هر که مؤمنی را به سبب چیزی سرزنش کند، نمی میرد تا این که خودش مرتکب آن شود.
7- فیض بن مختار گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود: وقتی که به حضرت عیسی (ع) مائده نازل شد به حواریون گفت بدون اجازه من از مائده نخورید، ولی یکی از آنها از مائده خورد دیگران به عیسی گفتند یا روح الله فلانی از مائده خورد، عیسی از وی پرسید آیا تو از مائده خوردی؟ گفت: نه، حواریون گفتند چرا یا روح اللَّه به خدا قسم وی از مائده خورد، حضرت عیسی فرمود:
برادرت را تصدیق، و چشمت را تکذیب کن.