رود فرات طغیان کرد به اندازه ای که نزدیک بود خانه های کوفه بر اثر طغیان آب، منهدم شود، مردم از این بلا به حضرت علی (علیه السلام) پناهده شدند، علی (علیه السلام) بر استر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) سوار شده و مردم در رکاب او می آمدند، چون به کنار رود فرات رسید از مرکب پایین آمد، وضو گرفت در گوشه ای که مردم او را می دیدند مشغول نماز شد و دعاهایی که بیشتر مردم می شنیدند قرائت فرمود، سپس به طرف فرات رفت چوبی که در دست داشت بر آب زده فرمود: به خواست خدا کم شو، آب آن قدر فرو رفت که ماهیان کف دریا دیده شدند، بسیاری از آنها به حضرت علی (علیه السلام) به عنوان امیرالمؤمنین سلام کردند و عده ای از آنها از قبیل جری، مارماهی، زمار سخنی نگفتند، مردم متعجب شدند که چرا بعضی سخن گفتند و برخی ساکت ماندند، فرمود: خدای متعال ماهیان حلال گوشت را به سلام بر من امر کرد و ماهیان حرام گوشت را از گفتگوی با من ممانعت فرمود و این خبر مشهوری است و در شهرت به پایه گفتگوی گرگ با پیغمبر و تسبیح سنگ ریزه در کف دست آن حضرت و ناله درخت به آن جناب و سیر کردن عده بسیاری را با غذای اندک می باشد و کسی که بخواهد به چنین معجزه ای اعتراض کرده و طعنه بزند مساوی با آن است که معجزات پیغمبر را قبول ننموده و اعتراض نماید.(1)
**************************************
1) الارشاد، ص 337 - 336.