امام کاظم عليه السّلام فرمودند:
كمترين ثوابى كه به زائر امام حسين (عليه السلام) در كرانه فرات، داده مى شود اين است كه تمام گناهان گذشته و آینده او بخشوده مى شود.به شرط اين كه حق و حرمت و ولايت آن حضرت را شناخته باشد.
أدْنى مايُتابُ بِهِ زائِرُأَبى عَبْدِاللّه عليه السلام بِشَطِّ فُراتٍ إذا عَـرَفَ حَقَّـهُ وَ حُرْمَتَهُ وَ وِلايَتَهُ، أَنْ يُغْفَرَلَهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ ما تَأَخَّرَ؛(مستدرك الوسائل، ج10، ص236؛ به نقل از كامل الزيارات، ص263 و288)
سوال :
منظور از گناهان آینده دراین روایت چیست؟
جواب :
منظور از گناهان آینده، گناهان آینده شخص ، یعنی بعد ازسفر زیارت تا وقت مرگ او است!!!
تعبیر ساده آن عاقبت به خیر شدن فرد است.
دو عمل هست که شرع مقدس آن را موجب بخشش گناهان آینده فرد معرفی کرده ونسبت به این امر تضمین داده : یکی گریه در عزای اهل بیت(علیهم السلام) و دوم زیارت ایشان.
و اصلا قبول ولایت اهل بیت (علیهم السلام) باعث مغفرت و بخشش گناهان قبل از مرگ است (و دو عمل مذکور از اعمالی است که وجهه اعتقادی دارد و نشانه کامل قبول ولایت اهل بیت علیهم السلام است).
در حدیث معروف پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) که در کتب شیعه و سنی آمده میخوانیم:
"من مات علی حب آل محمد(علیهم السلام) مات شهیدا ومات مغفورا له..."
"هر کس بر محبت و ولایت اهلبیت پیامبر(علیهم السلام) بمیرد، شهید از دنیا رفته و در حالی که گناهان او بخشیده شده مرده است".
و این به معنی حلال شدن گناه نیست، بلکه زیارت همانند توبه یکی از ابزارهای بخشش گناه است که البته بخاطر قوی بودن این ابزار ، سببیت و کارکرد آن تا آینده گسترش دارد.گرچه گناه اثر تکوینی خود، مانند بلا و گرفتاری دنیوی و تنقیص درجات بهشت و.... را دارد ولی عقوبت آخرتی و عذاب جهنم آن در اثر آن زیارت مورد عفو و بخشش قرار گرفته.
در زیارت جامعه میخوانیم:"وجعل ولایتکم..کفاره لذنوبنا.."
خداوند اعتقاد به ولایت شما اهلبیت را کفاره گناهان ما قرار داده است ..
یعنی نفس قبول ولایت اهل بیت (علیهم السلام) کفاره گناهان است.نه اینکه گناه گناه نباشد اما چیزی در ترازوی عمل هست که جبران و کفاره آن میشود.
قال رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلم) : حب علی بن ابیطالب جواز علی الصراط وبرائه من النار"
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند : محبت علی ابن ابیطالب (علیهما السلام) سبب عبور از صراط در روز قیامت و نجات پیدا کردن از جهنم می باشد.
و مقصود از حب علی ابن ابیطالب (علیهما السلام)، دوست داشتن آن حضرت به همراه قبول ولایت وامامت اوست.
البته شرط بخشش گناهان در روایت مورد بحث ما (و همه روایات دال بر عاقبت به خیر شدن شیعیان) این است که انسان اعتقاد صحیح و ایمان به اهلبیت (علیهم السلام) را تا لحظه مرگ حفظ کند و قبل از مرگ دچار ارتداد و کفر نشود و عقابد حقه خود را از دست ندهد.و این شرط نیز که در وقت انجام زیارت باید معتقد به حقانیت اهلبیت (علیهم السلام) باشد نیاز به یادآوری ندارد.