بعد از آنكه مطالبی را در حالات موسی مبرقع(علیه السلام) خدمت خوانندگان عزیز تقدیم نمودیم اینك باید دانست كه موسی مبرقع(علیه السلام) چگونه امامزاده بوده و رفتار و كردارش ممدوح و یا مذموم است.
در این مقام باید گفت جماعتی از علمای شیعه به عدالت و وثاقت و دیانت حضرت موسی مبرقع(علیه السلام) اعتراف و اذعان كرده اند، خصوصا تنی چند از راویان حدیث كه هیچگاه از ضعفاء و غیر ثقه روایت نكرده اند روایاتی از موسی مبرقع(علیه السلام) نقل می نمایند و این معنی كاشف از آن است كه هر كدام به نوبه خود بر وثاقت موسی مبرقع(علیه السلام) معتقد بوده و روایات او را منشأ اثر دانسته بدان اعتماد میفرموده اند كه اگر او را موثق و معتمد نمیدانست بطور قطع روایات او را نقل نمی نمودند و بدآنها هم ترتیب اثر نمیدادند چنانچه صاحب كتاب كافی و تهذیب درباره میراث خنثی روایتی از محمد بن یحیی العطار القمی نقل می نماید كه او هم از عبدالله بن جعفر و او هم از حسن بن علی بن كیسان و او هم از موسی بن محمد الجواد(علیه السلام) و او هم از برادر خود امام علی النقی(علیه السلام) روایت كرده است.
و همچنین دركتاب بحارالأنوار مسطور است در تفسیر عیاشی در تفسیر آیه مباهله از موسی بن محمد بن علی الرضا(علیه السلام) و او هم از برادر خود امام علی النقی(علیه السلام) روایت كرده است كه اگر خدای تعالی به جای(فنجعل لعه الله علی الكاذبین) فرموده بود كه (فنجعل لعنه الله علیكم) نصارای نجران هیچ گاه پیغمبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) را برای مباهله اجابت نمیكردند و گرنه خدای تعالی خود بهتر میدانست كه پیغمبرش حق رسالت را اداء نموده دروغگو هم نبوده و نیست، و شیخ مفید در كتاب اختصاص فرموده است كه موسی بن مبرقع(علیه السلام) وقتی حضور مقدس امام هادی(علیه السلام) شرفیاب شد قبل از اینكه مسائل خود را از آن حضرت بپرسد عرض كرد(جعلت فداك) جانم فدایت لذا از همه اینها به دست می آید كه موسی مبرقع(علیه السلام) اولا : به امام وقت خود احترام می گذاشته و نسبت بوی تواضع می نموده است و در باب امامت عقیده محكم و استواری داشته است و ثانیا : هر كدام از این روایات خود بر موثق بودن موسی مبرقع(علیه السلام) دلالت می كند چرا كه اگر شخص موثق و عادلی نبوده علماء و محدثین از وی نقل روایت نمی نمودند و حدیثش را در كتب فقهی مدرك قرار نمی دادند كه حكم فقهی را بر اساس آن فتوا دهند.

نوشتن دیدگاه