عن یحیی بن عباد المکی، قال: قال لی سفیان الثوری: انی اری لک من ابی عبدالله (علیه السلام) منزله، فسله عن رجل زنی و هو مریض ان اقیم علیه الحد مات، ما تقول فیه؟ فسالته، فقال: هذه السماله من تلقاء نفسک او قال لک انسان ان تسالنی عنها؟ فقلت: سفیان الثوری سالنی ان اسالک، فقال ابوعبدالله (علیه السلام): ان رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) اتی برجل احتبن مستسقی البطن، قد بدت عروق فخذیه و قد زنی بامراه مریضه، فامر رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) بعذق فیه مائه شمراخ، فضرب به الرجل ضربه و ضربت به المراه ضربه، ثم خلی سبیلهما، ثم قرا هذه الایه: وخذ بیدک ضغثاً فاضرب به ولا تحنث؛(1)(2)
یحیی بن عباد مکی می گوید: سفیان ثوری به من گفت: من می دانم که نزد تو امام صادق (علیه السلام) مقام و منزلتی داری، از او بپرس در مورد که زنا کرده و مریض می باشد؛ به طوری که اگر حد بر او جاری شود می میرد، در این باره چه می گویید؟ من از امام (علیه السلام) پرسیدم حضرت فرمود: آیا این مسئله را خودت می پرسی؟ یا کس دیگر از تو خواسته که از من بپرسی؟ گفتم: سفیان ثوری از من خواسته تا از شما بپرسم. امام صادق (علیه السلام) فرمود: مردی بیمار را که شکمش ورم کرده و آب در شکمش جمع شده بود و رگ های رانش پیدا بود خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آوردند، آن مرد با زنی بیمار زنا کرده بود، پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) دستور داد تا از گیاهان ساقه بلند، صد عدد خشک و تر به هم بسته و یک دسته درست کنند آن گاه یک ضربه با آن دسته گیاه به مرد و یک ضربه نیز به زن زد و آنها را رها کرد، سپس این آیه را تلاوت فرمود: بسته ای از ساقه های گندم و مانند آن را برگیر و با آن همسرت را بزن و سوگند خود را مشکن.
***********************************
1) ص، آیه 44.
2) فروع کافی، ج 7، ص 243، ح 1.