عن علی بن الحسین، عن ابیه: ان علیاً (علیه السلام) سئل عن الاقرع و الاصلع و من یتخوف البرد علی رأسه اذا هو احرم و من به قروح فی راسه فیتخوف علیه البرد، قال له: فیکفر بما سماء الله تبارک و تعالی فی کتابه قوله تعالی: فمن کان منکم مریضاً او به اذی من راسه ففدیه من صیام او صدقه او نسک(1)، صیام ثلاثه ایام، او صدقه ثلاثه اصوع (اربع) علی سته مساکین، او نسک و هی شاه یضع القلنسوه علی راسه او العمامه؛(2)
از امام سجاد (علیه السلام) روایت شده که از علی (علیه السلام) سؤال شد درباره کسی که سرش مو ندارد و موی جلوی سر و یا همه سرش ریخته است و آن کس که خوف دارد از سرما درباره سرش هنگامی که محرم شود و کسی که زخمی بر سر دارد و از سرما نسبت به آن می ترسد، امام (علیه السلام) فرمود: کفاره دهد به آن چه خداوند در کتابش نام برده است، آن جا که می فرماید: آن کس از شما که مریض است یا او را آزار و اذیتی است در سرش، فدیه دهد از روزه یا صدقه دهد و یا گوسفندی ذبح کند روزه سه روز یا صدقه به سه صاع بر شش مسکین و یا گوسفندی ذبح نماید و عرقچین و یا عمامه بر سرش بگذارد.
***********************************
1) بقره، آیه 196.
2) الجعفریات، ص 118، ح 435.