در رسانه های ما بسیار از شعر شافعی درباره اهل بیت (علیهم السّلام) گفته اند:
إن کان حبّ آل محمد رفضاً/ فلیشهد الثقلان إنّی رافضی
اگر محبت آل محمد رَفض (پشت کردن به دین) است/ پس انس و جن شاهد باشند که من رافضی ام!
البته شافعی نظر جالبی هم راجع به ابن ملجم دارد:
«ابن ملجم (لعنة الله علیه) امام علی (علیه السلام) را به خاطر اجتهادش کشت به این دلیل که او وکیل زنی بود که علی (علیه السلام) پدرش را کشته بود پس علی (علیه السلام) را قصاص کرد یعنی نزد خودش اجتهاد کرد و به خطا رفت و چیزی نبود که در آن اجتهاد کند و این گونه نیست گناه کسی که اجتهاد می کند برای او نوشته شود. و عبدالله بن جعفر دو دست و دو پای ابن ملجم را قطع کرد و ابن ملجم نترسید پس هنگامی که نوبت زبانش شد پس هراسناک شد. از ابن ملجم پرسیدند برای چه موقعی که دست و پایت را بریدیم نترسیدی و برای قطع شدن زبانت ترسیدی؟ گفت: من دوست ندارم ساعتی از روز بگذرد و در آن خدا را یاد نکنم!!!!»
فتاوی الرّملي/ ج4، ص337
مطلب فوق در سایت مکتبة شاملة الازهر
http://shamela.ws/browse.php/book-21623#page-1277

البته نظر ابن حزم آندلسی را نیز اگر بدانید خالی از لطف نیست :
«اختلافى بین امت اسلام نیست که عبد الرحمان بن ملجم ، على را از روى اجتهاد و تفسیر کشت و معتقد بود که عملش صحیح و مورد رضایت خداوند است»
المحلّي/ ج11، ص130

حال نظر پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) راجع به قاتل مولای متقیان طبق روایت صحیح السند اهل سنت :
«آیا شما را خبر دهم از دو مرد که شقی ترین مردمند؟ اصحاب گفتند: بلی ای فرستاده خدا! پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: آن کس که ناقه ثمود را قربانی کرد و آن کسی که به تو ضربت خواهد زد ای علی !»
مسند احمد حنبل/ ج4، ص263 و السیره النبویه ابن هشام : ج 2 ص 434 و سنن کبری نسائی : ج 5 ص 153 و مسند ابویعلی : ج 1 ص 377 و الاستیعاب : ج 3 ص 1125 و البدایه و النهایه : ج 6 ص 244
روایت در سایت اسلام وب سعودی :
http://library.islamweb.net/hadith/display_hbook.php?bk_no=118&pid=60159&hid=1026

به نظر شما آیا می توان قبول کرد که شافعی و ابن حزم و دیگر علمای اهل سنت که طبق سخن ابن حزم بر مجتهد و معذور بودن ابن ملجم اجماع دارند، از این کلام پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) خبر نداشتند؟ بسیار بعید است و حتی می شود گفت : غیر ممکن است!
مگر به اعتراف محدثین عامه و خاصه از سیدالمرسلین نقل نشده که فرمودند :
ان علیا منی و انا منه و هو ولی کل مؤمن من بعدی ؛ علی از من است و من از علی و او سرپرست هر مؤمنی بعد از من می باشد. مسند احمد : ج 4 ص 438 و مسند ابو داوود : ص 111 و المصنف ابن ابی شیبه : ج7 ص 504 و سنن ترمذی : ج 5 ص 296 و صحیح ابن حبان : ج15 ص 374
و یا این حدیث که پیامبر فرمودند :
من اذی علیا فقد اذانی ؛ هر کس علی را اذیت کند مرا اذیت کرده است .
مسند احمد : ج 3 ص 483 و مصنف ابن ابی شیبه : ج 7 ص 502 و مسند ابو یعلی : ج 2 ص 109 و صحیح ابن حبان : ج 15 ص 365 و الاستیعاب : ج 3 ص 1183

مگر به شهادت آیه مباهله امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) نفس پیامبر نیست؟
یعنی اگر ابن ملجم ، رسول خدا را هم به شهادت می رساند ، می فرمودند : اجتهد فاخطا
ولی واقعاً این عناد و لجاجت شافعی و امثال او در برابر کلام پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) به خاطر چیست؟؟؟

حال نظر علمای اهل سنت را ببینید درباره قاتل عثمان :
ابن حزم اندلسی: «قاتلان عثمان فاسق، ملعون، محارب و به حرام و از روی عمد خونریزی کردند!!!»
الفصل فی الملل والأهواء والنحل/ ج4 ص125

حال سؤال اصلی اینجاست؟!
چرا اهل تسنن وقتی به قاتل عثمان می رسند، او را ملعون می دانند ولی به قاتل امیرالمؤمنین (علیه السلام) که می رسند - کسی که بنابر کلام پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) شقی ترین مردم است - او را مجتهد و معذور می دانند؟
آیا ما حق نداریم شما را "عــثــمــان پــرســت" نه خدا پرست بدانیم؟
اللهم العن قتلة امیرالمؤمنین (علیه السلام)

منبع : حیدریم حیدری... با کمی تصرف