پانزدهم از جمله اعمال اين روضه منوّره دعاى مظلوم است بر ظالم يعنى سزاوار است از براى كسى كه از ظلم ظالمى مضطّر شده باشد اين دعا را در آن حرم منوّر بخواند و دعا چنان است كه شيخ الطّائفه ره در مصباح متهجّد در اعمال جمعه ذكر نموده فرموده مستحب است دعاى مظلوم را نزد قبر ابى عبداللّه الحسين عليه السلام بخوانند و آن دعا اين است :
اَللّهُمَّ اِنّى اَعْتَزُّ بِدينِكَ وَاَكْرُمُ بِهِدايَتِكَ وَفُلانٌ يُذِلُّنى بِشَرِّهِ
خدايا من عزت يافته ام بواسطه دين تو و گرامى گشته ام به سبب راهنمائى تو فلان كس خواريم خواهد بواسطه شر خود
وَيُهينُنى بِاَذِيَّتِهِ وَيُعيبُنى بِوَِلاءِ اَوْلِيآئِكَ وَيَبْهَتُنى بِدَعْواهُ وَقَدْ
و پستيم خواهد بوسيله آزار خود و بر من عيب گيرد بخاطر دوستى دوستانت و مبهوتم سازد با ادعاى خود و من
جِئْتُ اِلى مَوْضِعِ الدُّعآءِ وَضَمآنِكَ الاِْجابَةَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى
آمده ام بجاى دعا كردن و محل ضمانت كردنت از اجابت خدايا پس درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَعْدِنى عَلَيْهِ السّاعَةَ السّاعَةَ
محمد و آل محمد و پيروز گردان مرا بر او همين ساعت همين ساعت
پس خود را بر قبر بيندازد و بگويد:
مَوْلاىَ اِمامى مَظْلُومٌ اسْتَعْدى عَلى ظالِمِهِ النَّصْرَ
اى سرور من و اى پيشواى من ستمديده اى يارى خواهد بر ستمكارش يارى (خواهم )
النَّصْرَ
يارى
آنقدر مكرّر كند النَّصْرَ را تا نفس منقطع شود.
شانزدهم از جمله اعمال در آن حرم دعائى است كه ابن فهدره در عُدَّة الدّاعى از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده كه فرمودند هر كه از براى او حاجتى باشد بسوى خداوند عزّوجل پس بايستد در نزد سر امام حسين عليه السلام و بگويد:
يا اَبا عَبْدِ اللَّهِ اَشْهَدُ اَ نَّكَ تَشْهَدُ مَقامى وَتَسْمَعُ كَلامى وَاَ نَّكَ حَىُّ
اى ابا عبداللّه گواهى دهم كه براستى تو جاى مرا مى نگرى و سخنم را مى شنوى و تو زنده اى
عِنْدَ رَبِّكَ تُرْزَقُ فَاسْئَلْ رَبَّكَ وَرَبّى فى قَضآءِ حَوآئِجى
در پيش پروردگارت و روزى مى خورى پس بخواه از پروردگار خودت و من ، برآوردن حاجاتم را
بدرستى كه حاجت او برآورده مى شود انشاءاللّه تعالى
هفدهم از جمله اعمال دو ركعت نماز است در آن حرم مطهّر نزد سر مقدّس با سوره الرّحمن و سوره تبارك سيّد بن طاوس روايت كرده كه هر كه اين نماز را بخواند خداوند منان مى نويسد براى او بيست و پنج حجّه مقبوله مبروره كه با رسول خدا صلى الله عليه و آله به عمل آورده باشد
هجدهم از جمله اعمال در آن قبّه ساميه استخاره است و كيفيّت آن چنانست كه علامه مجلسى ره نقل نموده و اصل روايت ازكتاب قرب الا سناد حميرى است فرموده به سند صحيح از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه هر بنده اى كه در امرى از امور صد مرتبه طلب خير از خداوند عالميان بكند كه بايستد نزد سَر حضرت امام حسين عليه السلام ((وَالْحَمْدُلِلّهِ وَلااِلهَ اِلا اللّهُ وَسُبْحانَ اللّهِ)) بگويد وخدا را به بزرگوارى ياد كند و حمد و ثناى خدا بگويد چنانچه سزاوار او است و صد مرتبه طلب خير از خدا بكند البته حق تعالى آنچه خير او است در آن امر به او مى نمايد و پيش او مى آورد و موافق روايات ديگر طلب خير به اين نحو مى كند كه صد مرتبه مى گويد اَسْتَخيرُ اللَّهَ بِرَحْمَتِهِ خِيَرَةً فى عافِيَةٍ
نوزدهم شيخ اجل كامل ابوالقاسم جعفربن قولويه قمى ره روايت كرده از حضرت صادق عليه السلام كه فرمود هرگاه زيارت كرديد حضرت ابوعبداللّه عليه السلام را ملازمت كنيد سكوت را مگر از خير و بدرستى كه ملائكه شب و روز از حفظه حاضر مى شوند نزد ملائكه كه در حائرند و مصافحه مى كنند با ايشان ملائكه كه در حائرند جواب نمى دهند ايشان را از شدّت گريستن و پيوسته مشغول گريه و زارى هستند مگر در وقت زوال شمس و وقت طلوع فجر كه در اين دو وقت ساكت مى شوند پس ملائكه حفظه منتظر مى شوند تا ظهر شود وتا فجر ظاهر شود كه در اين دو وقت با ايشان تكلّم مى نمايند و ايشان سؤ ال مى نمايند ازچيزهائى از امر آسمان و امّا مابين اين دو وقت ملائكه حائر نطق نمى كنند و از دعا و گريستن آرام نمى گيرند و نيز از آن حضرت روايت كرده كه حق تعالى چهار هزار ملك را موكل كرده است به قبر امام حسين عليه السلام ژوليده مو و گردآلود به هياءت اصحاب مصيبت مى گريند بر آن حضرت از طلوع صبح تا ظهر و چون ظهر مى شود چهار هزار ملك فرود مى آيند و آن چهار هزار ملك بالا مى روند پس پيوسته گريه مى كنند تا طلوع صبح و احاديث به اين مضمون بسيار است و از اين روايات ظاهر مى شود كه گريستن بر آن حضرت در آن حرم مطهّر محبوب بلكه شايسته است كه شمرده شود از اعمال آن بقعه مباركه كه بيت الاحزان شيعيان است گريستن و مرثيه خواندن براى آن حضرت و از حديثى كه مروى از صفوان از حضرت صادق عليه السلام است مستفاد مى شود كه تضرّع ملائكه در درگاه خدا در لعنت كردن بر قاتلان اميرالمؤ منين و بر قاتلان امام حسين عليهماالسلام و نوحه كردن جِنيّان بر ايشان و گريه كردن ملائكه كه در دور ضريح امام حسين عليه السلام اند و بسيارى اندوه ايشان به نحوى است كه اگر كسى آنها را بشنود خوردن و آشاميدن و خواب كردن بر او گوارا نخواهد بود و در حديث عبداللّه بن حمّاد بصرى است كه حضرت صادق عليه السلام به او فرمود به من خبر رسيده كه گروهى مى آيند نزد قبر حسين عليه السلام از اطراف كوفه و مردمانى از غير ايشان و زنانى كه براى آن حضرت نوحه گرى مى كنند و اين درنيمه ماه شعبان است پس بعضى قرائت مى كنند و بعضى قصّه مى خوانند يعنى كيفيّت شهادت و سائر مصائب را ذكر مى نمايند و پاره اى نوحه گرى مى كنند و برخى مرثيه مى خوانند پس گفتم آرى فدايت شوم من مشاهده كرده ام پاره اى از آنچه بيان فرمودى پس فرمود حَمد خداوندى را كه قرارداد در ميان مردم كسانى را كه به نزد ما مى آيند و ما را مدح مى كنند و مرثيه مى خوانند براى ما و قرارداد دشمن ما را كسانى كه طعنه مى زنند بر ايشان از خويشان ما يا از غير ايشان و تهديد مى نمايند ايشان را و زشت مى شمارند كارهاى ايشان را و در صدر همين حديث است كه هر كه به زيارت او مى رود بر او مى گريد و هر كه به زيارت او نمى رود بر مصيبت او اندوهناك مى باشد و دلش مى سوزد هر كه او را به ياد مى آورد و ترحّم مى كند هر كه نظر مى كند بسوى قبر پسرش در پايين پاى او افتاده در بيابانى كه خويشى و دوستى نزد او نيست و حقّ او را غصب كردند و جمع شدند جمعى از كافران و مرتدّان از دين و ياورى يكديگر كردند تا او را كشتند و در بيابان دفن نكرده انداختند و منع كردند از او آب فراتى را كه سگان مى خوردند و ضايع كردند حقّ رسول خدا صلى الله عليه و آله را و وصيّتى را كه در حقّ او و اهلبيتش كرده بود
و نيز ابن قولويه روايت كرده از حارث اَعْوَر كه اميرالمؤ منين عليه السلام فرمود پدر و مادرم فداى حسين شهيد در پشت كوفه به خدا قسم گويا مى بينم جانوران دشتى را از هرنوعى كه گردنها را كشيده اند بر قبراو و بر او گريه مى كنند شب را تا صباح ((فَاِذا كانَ كَذلِكَ فَاِيّاكُمْ وَالْجَفاءَ)) واخبار دراين باب بسيار است
بيستم سيّد بن طاوس ره فرموده كه مستحب است آدمى را كه هر وقت از زيارت آن حضرت فارغ شود و خواهد كه از روضه مقدسه بيرون رود خود را به ضريح بچسباند و ببوسد و بگويد:
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلاىَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ
سلام بر تو اى مولاى من سلام بر تو
يا حُجَّةَ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا صَفْوَةَ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا خالِصَةَ اللَّهِ
اى حجت خدا سلام بر تو اى برگزيده خدا سلام بر تو اى بنده زبده خدا
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا قَتيلَ الظَّمآءِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا غَريبَ الْغُرَبآءِ
سلام بر تو اى كشته تشنگى سلام بر تو اى غريب تر ازهر غريب
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ سَلامَ مُوَدِّعٍ لا سَئْمٍ وَلا قالٍ فَاِنْ اَمْضِ فَلا عَنْ مَلالَةٍ
سلام بر تو سلام خداحافظى كننده اى كه نه خسته شده و نه خشمگين پس اگر بروم نه از روى ملال است
وَاِنْ اُقِمْ فَلا عَنْ سُوءِ ظَنٍ بِما وَعَدَ اللَّهُ الصّابِرينَ لا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ
و اگر بمانم نه از روى بدگمانى به وعده اى است كه خدا به بردباران داده قرارش ندهد خدا آخرين
الْعَهْدِ مِنّى لِزِيارَتِكَ وَرَزَقَنِىَ اللَّهُ الْعَوْدَ اِلى مَشْهَدِكَ وَالْمَقامَ
بار زيارت من از تو و روزيم كند خدا بازگشت بسوى زيارتگاه تو را و ماندن
بِفِنآئِكَ وَالْقِيامَ فى حَرَمِكَ وَاِيّاهُ اَسْئَلُ اَنْ يُسْعِدَنى بِكُمْ وَيَجْعَلَنى
در آستانت و ايستادن در حرمت را و از خدا خواهم كه مرا بوسيله شما سعادتمند كند و با شما قرارم
مَعَكُمْ فى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ
دهد در دنيا و آخرت
