اى خدا بر من رسان خيرى مدام                   كه به ذكرت روز و شب گيرم دوام
چون تويى بر عالم هستى مدار                    پس به ياد خود مرا باقى بدار
ذكر تو آرامش دلهاى پاك                              ذاكر از خوفت ندارد هيچ باك
بى خرد دايم ز يادت غافل است                    آن كه در ذكرت بكوشد عاقل است
هر كه ذكر حق نيارد ياد خويش                     باشد او را خاطرى زار و پريش 
آيدش در زندگانى عرصه تنگ                        تير آمالش خورد دايم به سنگ
فاذكرونى در حقيقت ذكر اوست                     خود به ياد آرد كه آور ياد دوست
ذكر ما تسبيح و تقديس و سجود                    ذكر او بر ما افاضت شد وجود
ذكر ما تمجيد و تحسين و سپاس                   ذكر او اعطاى روزى بى قياس 
ذكر ما از جان و از دل بر زبان                          ذكر او احسان و بخشش در عيان
ذكر ما باشد رسان ما را نعيم                         ذكر او باشد رهانم از جحيم
ذكر ما بر جرم خود باشد قيام                         ذكر او عفو است عند الانتقام
ذكر ما باشد اجرنا من عذاب                           ذكر او باشد رسانم بر ثواب
الغرض گوييم ما يك ذكر نيك                            كه نباشد كس در امر او شريك
حاصل آن باشد كه ذكر اين كلام                       بخشد آقا جرم و عصيان از غلام