ﭘﻬﻦ ﺷﺪ ﺳﻔﺮۀ ﺍﺣﺴﺎﻥ، ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ
ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﻟﻄﻒ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ
ﺍﺑﺮ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﺎﺭﺩ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﺩ
ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺭﯾﺨﺖ ﻭ ﯾﮑﺴﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ
ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺳﺨﺖ نمی گیرﯼ ﺗﻮ
ﻫﻤﻪ ﺩﯾﺪﯾﻢ ﭼﻪ ﺁﺳﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ
ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺧﻮ می گیرﯼ
ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﮔﺸﺖ ﭘﺸﯿﻤﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ
ﺍﯾﻦ ﮔﻨﻬﮑﺎﺭﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺮﺍ ﻧﯿﺰ ﺑﺒﺨﺶ
ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﯾﺎﻡ ﻗﺪﯾﻢ ، ﺁن همه ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ
ﺣﯿﻒ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺧﺮﺝ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﺸﻮﺩ
ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻥ نیمۀ ﺷﻌﺒﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ
ﺩﺍﺷﺖ ﮐﺎﺭﻡ ﮔﺮﻩ می خوﺭﺩ ﻭﻟﯽ ﺗﺎ ﮔﻔﺘﻢ
ﺟﺎﻥ ﺁﻗﺎﯼ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ
ﺑﯽ ﺳﺒﺐ ﻧﯿﺴﺖ ﺷﺐ ﺟﻤﻌﻪ ﺷﺐ ﺭﺣﻤﺖ ﺷﺪ
ﻣﺎﺩﺭﯼ ﮔﻔﺖ "ﺣﺴﯿﻦ ﺟﺎﻥ " ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ
ﻋﻠﯽ ﺍﮐﺒﺮ ﻟﻄﯿﻔﯿﺎﻥ
ارسالی توسط آقای علی بهزاد