نمی بود اقتضای آیه “انما المؤمنون اخوة فاصلحوا بین اخویکم”، !
“همانا مومنان برادر یکدیگرند پس بین برادرانتان اصلاح بر قرار کنید”؛!
و منظور از مؤمن، تنها شیعه است. این چند کلام را نمی نوشتم.
چرا که آنقدر فتنه های آخرالزمان همه گیر شده و خیل کثیری دانسته یا نادانسته در این غربال های عظیم و امتحانهای صعب و سخت، فرو رفته ایم و بی آنکه در کار خود اندیشه کنیم و به تعبیر قرآن “علیکم انفسکم” باشیم
و بی آنکه به فکر “یوم الحسابی” باشیم که “اقترب للناس حسابهم و هم فی غفلة معرضون”؛ !!!
چوب تکفیر و تحقیر و تخفیف برداشته و این و آن را نشانه می گیریم و هر که خارج از چارچوب اعتقادی ما اندیشه کند اگر چه که او محب و معتقد به ولای اهل بیت باشد او را بر زمین می زنیم آن هم با جدال اسوء و مراء و مغلطه؛ گوییا اندیشه های ما تماما درست و صحیح است و گوییا این اندیشه های ما بسا مهم تر از آن ولایتی است که طرف مقابل ما دارد. زیرا به خاطر نداشتن افکار خود، او را بی دین یا ضعیف الایمان و چه و چه می نامیم. و رعایت حق مودت و محبت او را با موالیانمان نمی کنیم.
کجاست آن تواضع در قبال محبین اهل بیت؟ !
تواضعی که حتی خدا به رسول خود چنین امر می کند: وَ اخْفِضْ جَناحَکَ لِمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِین؛ کجا رفت توصیه های موکد اهل بیت بر احترام و تجلیل مومنین که:
إِنَّ الْمُؤْمِنَ أَفضَلُ حَقَاً مِنْ الکَعْبَةِ؛ کجاست آن تواضع و فروتنی و خود را کوچکتر از دیگران دیدن؟!
اندکی پرهیز کنیم از اتهام و بیش تر خود را به محاسن اخلاق بیاراییم به جای این همه ادعا کمی اندیشه کنیم. به جای دعوت با لسان مردم را با اخلاق و رفتار صحیح خود به حقیقت فرا خوانیم.
مگر نخوانده ایم روایات کثیری را که در مورد اختلاف شیعه در زمان غیبت است؟!
امام حسین علیه السلام فرمودند:
لَا یَکُونُ الْأَمْرُ الَّذِی تَنْتَظِرُونَهُ حَتَّى یَبْرَأَ بَعْضُکُمْ مِنْ بَعْضٍ وَ یَتْفُلُ بَعْضُکُمْ فِی وُجُوهِ بَعْضٍ وَ یَشْهَدَ بَعْضُکُمْ عَلَى بَعْضٍ بِالْکُفْرِ وَ یَلْعَنَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً فَقُلْتُ لَهُ مَا فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ مِنْ خَیْرٍ فَقَالَ الْحُسَیْنُ ع الْخَیْرُ کُلُّهُ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ یَقُومُ قَائِمُنَا وَ یَدْفَعُ ذَلِکَ کُلَّهُ.
امری که انتظارش را می کشید واقع نخواهد شد تا زمانی که عده ای از شما از یکدیگر بیزاری جویید و بعضی بر روی یکدیگر تف بیاندازید و گروهی از شما بر کفر گروهی دیگر شهادت دهد و بعضی از شما بعضی دیگر را لعنت و نفرین کند.
عمیره دختر نفیل گوید: عرض کردم: پس دیگر خیری در آن زمان نخواهد بود. حضرت امام حسین علیه السلام فرمودند: اتفاقا همه خیر در همان زمان است زیرا قائم ما قیام کند و همه اختلافات و بدیها را از میان می برد.
(الغیبه النعمانی: ص۳۳۲)
این اختلاف، اختلاف بین الشیعه است. !!!!
چنانکه حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به مالک بن ضمرة فرمودند:
یَا مَالِکَ بْنَ ضَمْرَةَ کَیْفَ أَنْتَ إِذَا اخْتَلَفَتِ الشِّیعَةُ هَکَذَا وَ شَبَّکَ أَصَابِعَهُ وَ أَدْخَلَ بَعْضَهَا فِی بَعْضٍ ….
یا مالک بن ضمرة چگونه خواهی بود وقتی که شیعیان اینگونه اختلاف می کنند و حضرت دو پنجه مبارکش را درهم کردند…
امام صادق علیه السلام:
وَ اخْتَلَفَتِ الشِّیعَةُ وَ سَمَّى بَعْضُهُمْ بَعْضاً کَذَّابِینَ وَ تَفَلَ بَعْضُهُمْ فِی وُجُوهِ بَعْضٍ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ مَا عِنْدَ ذَلِکَ مِنْ خَیْرٍ فَقَالَ لِی الْخَیْرُ کُلُّهُ عِنْدَ ذَلِکَ ثَلَاثاً
شیعه اختلاف می کنند و بعضی بعضی دیگر را دروغگو می پندارند و آب دهان بر صورت یکدیگر می اندازند. عرض کردم: فدایتان شوم خیری در آن زمان نخواهد بود. حضرت فرمودند: خیر در آن زمان خواهد بود. سه مرتبه فرمودند.
(مرآة العقول، ج۴، ص: ۲۵)
چند نکته مهم در روایت فوق است:
اول اینکه توهم نشود که چون حضرت فرموده اند: کل الخیر، در این زمان خواهد بود پس اختلاف شیعه و تکفیر یکدیگر خوب است. خیر!
این دید غیر متفقهانه و جاهلانه ای از روایت است، بلکه حضرت که می فرمایند کل الخیر در این زمان است به خاطر این است که حضرت حجت ظهور می فرمایند و نه آنکه اختلاف بین الشیعه آن هم به این حد خوب است.
و در ثانی حضرت می فرمایند حضرت حجت این اختلافها را برطرف خواهد نمود.
یعنی به این سبب کل الخیر در این زمان خواهد بود. علاوه بر اینکه اگر جز این، معنا شود؛ مخالفت صریح با روایات متواتر در احترام شیعه و موالیان اهل بیت علیهم السلام است.
در هر گروه و مسلکی که خود را قرار داده ایم اندکی اندیشه کنیم.
خود را از این فتنه های آخرالزمان نجات دهیم و در خیل کسانی قرار نگیریم که بر صورت شیعه آب دهان پرتاب می کند.
مؤمنی که: مَنِ اسْتَخَفَ بِمُؤْمِنٍ فَبِنَا اسْتَخَفَّ، وَ ضَیَّعَ حُرْمَةَ اللَّهِ عَزَّوَجَل؛
کسی که مومنی را کوچک شمرد ما را کوچک شمرده است و حرمت خدا را ضایع ساخته است.
(الکافی ج۱۵ص۲۵۱)
عَنِ الْعَالِمِ أَنَّهُ وَقَفَ حِیَالَ الْکَعْبَةِ ثُمَّ قَالَ مَا أَعْظَمَ حَقَّکِ یَا کَعْبَةُ وَ وَ اللَّهِ إِنَّ حَقَ الْمُؤْمِنِ لَأَعْظَمُ مِنْ حَقِّکِ.
روایت شده است که امام رضا علیه السلام جلوی پرده کعبه ایستاد و فرمود: چقدر حق تو عظیم است ای کعبه و به الله قسم که حق مؤمن از حق تو عظیم تر است.
(بحار ج ۷۱ص۲۲۷)
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی بِلَادِهِ خَمْسُ حُرَمٍ حُرْمَةُ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ حُرْمَةُ آلِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ حُرْمَةُ کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ حُرْمَةُ کَعْبَةِ اللَّهِ وَ حُرْمَةُ الْمُؤْمِنِ
از امام صادق علیه السلام روایت شده است که: برای خدا در زمینش پنج حرمت است. حرمت رسول خدا، حرمت آل پیامبر، حرمت کتاب الله، حرمت کعبه و حرمت مؤمن.
(الکافی ج ۸ص۱۰۷)
اگر واقعا به مرتبه ای رسیده ایم که مدافع شعائر باشیم و بتوانیم با حکمت و موعظه حسنه و جدال احسن بحث بکنیم و با قول لین تبلیغ کنیم وارد عمل شویم وگرنه عرض خود را نبریم که لا یکلف الله نفسا الا وسعها … !!!
بلکه با دفاع سرتاپا غلط خویش باعث شویم که حقانیت یک حق زیر سوال رود… !!!
که تاکنون چنین بوده و متاسفانه فرهنگ اهل بیت و ولایت و برائت، میدان عربده کشی آنانی قرار گرفته که به ضرس قاطع می توان گفت معنایی از ولایت و برائت نفهمیده اند. مانند بادکنکی که باد شده اند و نه می توان آنان را به زمین آورد و نه جز باد چیز دیگری دارند. اینها شده اند نماد دفاع از شعائر… !!!
اگر به دفاع این مدعیان باشد که علی الاسلام السلام.
اللهم عجل فی فرج مولانا صاحب الزمان و اجعل عواقب امورنا خیرا
منبع : سايت اهل كسا