ﺣﻜﺎیتی ﻋﺠﻴﺐ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﺰﻫت ﺍﻟﻜﻼﻡ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ که ﺭﻭﺯی ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﻋﻤﺮ ﺑﻦ ﺧﻄﺎﺏ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﻧﺎﮔﺎﻩ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩی ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺳﻼﻡ ﻛﺮﺩ.
ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺩﺍﺩﻳﻢ.
ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﮔﻔﺖ : ﺍی ﭘﻴﺮﻣﺮﺩ ﺑﻨﺸﻴﻦ.
ﭘﻴﺮﻣﺮﺩ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﻋﺼﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﻭﮔﻔﺖ : ﻣﻦ ﻗﺼﺪ ﺣﺞ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﻣﺮﺍ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺍی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ : ﺗﻮ ﺑﻪ ﺣﺞ می رﻭی ﭘﺲ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺑﺮﺳﺎﻥ.
ﮔﻔﺖ : ﺑﮕﻮ ﻣﻦ ﺯنی ﺿﻌﻴﻔﻪ ﺍﻡ ﻭ ﻣﺮﺍ ﭘﺪﺭی ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻳﺎﺭی ﺍﻡ می ﺩﺍﺩ ، ﭘﺲ ﭘﺪﺭﻡ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺍی ﺑﺮﺍﻳﻢ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﻭﺟﻪ ﻣﻌﺎﺵ ﻣﻦ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ، ﺍﻣﻴﺮ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺭﺍ ﺍﺯﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ ﻭیکی ﺍﺯ ﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﮔﻤﺎﺷﺖ ﺗﺎ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﺁن رﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻴﭻ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻢ نمی ﺩﻫﺪ .
ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﮔﻔﺖ : ﻛﺮﺍﻫﺖ ﺑﺎﺩ ﺁﻥ ﻏﺎﺻﺐ ﻓﺎﺟﺮ ﺭﺍ.
ﻋﻤﺮ ﮔﻔﺖ : ﺍی ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ کسی ﺭﺍ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺗﺎ ﺁﻥ ﻇﺎﻟﻢ ﻓﺎﺟﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺰﺍﻳﺶ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.
ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ می ﮔﻮﻳﺪ : ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭﮔﻔﺖ : (ﻧﻌﻮﺫ ﺑﺎﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﺣﻘﺪ ﺍﻟﻠﻪ,ﻓﻤﻦ ﺃﻇﻠﻢ ﻣﻤﻦ ﻳﻈﻠﻢ ﺑﻨﺖ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ؟؟؟!),
ﭘﻨﺎﻩ می ﺑﺮﻡ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺩشمنی ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﺧﺪﺍ ، ﭼﻪ کسی ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺑﺮ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ صلی ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ، ﻇﺎﻟﻢ ﺗﺮ ﻭ ﻓﺎﺟﺮ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ؟؟؟! ، ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ
ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﮔﻔﺖ : ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ ﻭ کسی ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ، ﺍﻣﺎ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ.
ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﮔﻔﺖ : ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﺻﻠﻮﺍت ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺭﺳﻴﺪﻡ .
ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﺍﻭ ﺧﻀﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻮﺩ.
ﺣﺪﻳﻘﺔ ﺍﻟﺸﻴﻌﻪ,ﺝ 1,ﺹ 326
ارسالی توسط آقای محمد حسینی