شیخ عبد الرؤف مناوی، در کتاب فیض القدیر با اشاره به روایت «فاطمة بضعة منی» می‌گوید:
إستدلّ به سهیلی علی ان من سبّها کفر لانه یغضبه و أنها أفضل من الشیخین
«سهیلی بر اساس این روایت استدلال کرده است همانا هرکس فاطمه را سب کند کافر است؛ چون رسول خدا به او غضب می‌کند و این که او افضل از شیخین است».
(فیض القدیر4: 551)
به این عبارت به دور از تعصب و با روح آزاداندیشی و بینش عالمانه دقت شود.
دشنام گویی و فحاشی ابوبکر به گونه ای بود که علمای اهل سنت در کتاب های معتبر خود نقل کرده‌اند که او از دشنام گوئی و فحش دادن پروا نداشت.
برای نمونه ابوبکر جوهری در کتاب سقیفه گوید:
پس آنکه ابوبکر خطبه فاطمه (سلام الله علیها) را شنید؛ سخنان فاطمه (سلام الله علیها) بر او سنگین تمام شد؛
بالای منبر رفت و گفت: «ای مردم این چه سست عنصری در برابر هر سخن است؟ این آروزها در زمان رسول خدا کجا بود؟ هر که شنیده بگوید و هرکه دیده دهان باز کند. آنکه سخن گفت روباه ماده ای بود که شاهدش دمش بود که باعث و بانی هر فتنه است؛ او کسی است که می‌خواهد جنگ از سر گیرد و او می‌گوید این زخم کهنه را پس از آن بسته شده، تازه کنید (دوباره آشوب به راه اندازید)، و از ضعیفان یاری طلبیده و از زنان کمک می جوید ؛ مانند امّ طحال که خویشانش روسپی گری را برای او خوش می داشتند».
به شدت اهانت ابوبکر به فاطمۀ زهرا (سلام الله علیها)، دختر پیامبر (صلی الله علیه و آله) ، و علی بن ابیطالب (علیه السلام) ، که پیامبر (صلی الله علیه و آله) او را به برادری برگزید، توجه شود.
ثوبان غلام رسول الله (صلی الله علیه وآله) از آن حضرت نقل می‌کند که فرمود: «همانا تنها از پیشوایان گمراه کننده بر امتم هراسانم و چون شمشیر در میان امت من حاکم شود تا قیامت برگرفته نخواهد شد. قیامت در حالی بر پا می‏شود که گروهی از امت من به مشرکان می‏ پیوندند تا آنجا که جماعتی از ایشان بتان را پرستش می‏کنند».
در این مطالب کتاب های معتبر بزرگان اهل سنت مستند قرارگرفته است و مطالب بیدارکننده در اختیار خوانندۀ محترم گذاشته شده تا بتواند در هر مطلب با عقلانیت و آزاداندیشی سره را از ناسره تشخیص و راه درست را دریابد.

ارسالی توسط آقای احمد زبیر زمانی