امام سجاد(ع ) با كاروان شهادت از مدينه تا كربلا-1- از مدينه تا كربلا

(زمان خواندن: 2 - 3 دقیقه)

امـام حـسين (ع ) روز يكشنبه ،بيست و هشت رجب سال 60 ه‍ .ق از مدينه عازم مكه شد. افرادى كه در اين سفر معنوى و پرمشقت امام حسين (ع ) را همراهى كردند عبارت بودند از: فرزندان [از جمله امام سجّاد(ع )]، برادران ، برادر زادگان به جز محمدبن حنيفه .(1)
امـام حـسـيـن (ع ) بـا فـرزنـد عـزيـزش عـلى بـن الحـسـيـن (ع )، و سـايـر اهـل بـيت شب جمعه سوّم ماه شعبان سال 60 قمرى وارد مكه شد(2) و پس از 4 ماه و شش روز اقـامـت در ايـن شهر عازم كربلا شد.(3) درباره ى وقايع بين مكه و كربلا، تنها سه گزارش از امام سجاد(ع ) نقل شده است :
الف ) [پـس از خـروج از مـكـه ] در هـيـچ مـنـزلى فرود نيامديم و از آنجا كوچ نكرديم مگر اينكه [پدرم ] ماجراى يحيى بن زكريا و كشته شدن او را يادآور مى شد و روزى فرمود:
((از پستى هاى دنيا نزد خدا اين است كه سر يحيى بن زكريا را به رسم هديه نزد زن بدكاره اى از بنى اسرائيل بردند!))(4)
ب ) هـنگامى كه از مكه خارج شديم عبداللّه بن جعفر نامه اى به امام حسين (ع ) نوشت و آن را با دو فـرزنـدش عـون و مـحـمـد به نزد آن جناب فرستاد. مضمون نامه در خواست انصراف از سفر عراق بود(5) كه به جهت اختصار از ذكر آن خوددارى مى كنيم .
ج ) ((از امـام سـجـاد (ع ) روايـت شـده كـه چـون امـام حـسـيـن (ع ) بـر سـر آب عـذيـل (6) نـزول نـمـود و در آنـجـا قـبـل از ظـهـر به خواب فرو رفت (خواب قيلوله )، گـريـان از خـواب بـرخـاسـت . پـس عـلى اكبر از آن حضرت سبب گريه پرسيد. فرمود كه اى فـرزنـد گـرامـى اين [وقت ] زمانى است كه خواب در آن دروغ نمى باشد و در اين و قت در خواب ديـدم كـه هـاتـفـى مرا ندا كرد كه شما به سوى مرگ روانيد و مرگ شما را به سوى بهشت مى برد...))(7)
___________________________

1 ـ الارشاد، ج 2، ص 34.
2 ـ الارشاد ج 2، ص 35.
3 ـ تاريخ زندگانى امام حسين (ع )، عماد زاده ، ج 1، ص 422.
4 ـ مـنـاقـب ، ج 4، ص 92؛ مـجـمـع البيان ، ج 6، ص 779، دار المعرفة . نيز ر.ك تاريخ دمشق ج 64، ص 206 با تفضيل بيشتر.
5 ـ تاريخ طبرى ، ج 5، ص 387.
6 ـ احـتـمـال دارد عـُذَيـْب مـراد بـاشـد كـه بـه اشـتـبـاه ، عُذَيل نوشته شده است . ر.ك معجم البلدان ، ج 4، ص 92.
7 ـ حضرت على اكبر (ع ) شبيه پيامبر، شهيد ولايت ص 137. گزارش فوق در منابع متقدم و مـتـاءخـر از عـقـبة بن سمعان نقل شده است (الارشاد، ج 2، صفحه 82، تاريخ طبرى ، ج 5، ص 407، مقتل الحسين (ع ) خوارزمى ج 1، ص 226.)