نياي وي از بردگان بيزانسي قبيله سکّون بود که در جنوب مسجد شهر کوفه سکونت داشتند. ابي نصر پس از آزادي در رديف مواليان قبيله سکّون قرار گرفت و احمد نيز موالي زاده اين قبيله بود. وي از دانشمندان دوره امامت امام موسي کاظم و امام رضا عليهماالسلام به شمار مي‌رفت و در پيشگاه امام رضا و امام جواد عليهماالسلام از منزلت والايي برخوردار بود و نزد شيعيان مورد اعتماد شناخته مي‌شد. وي طي سفري که خدمت امام رضا و امام جواد عليهماالسلام داشته به همراه صفوان و عبدالله بن جندب نماينده امام رضا عليه‌السّلام در اهواز و محمد بن سنان بوده است که خود بيانگر موقعيت سياسي وي نزد جامعه شيعيان کوفه مي‌باشد. علاوه بر اين وي از امام رضا عليه‌السّلام که عازم سفر مرو بود، در قادسيه استقبال کرد و مسؤوليت قسمتي از تدارکات براي آن حضرت را به عهده گرفت. اين موارد بخوبي مي‌نماياند که وي از افراد پرتلاش شيعيان کوفه بوده است و نقش بنيادي در اراده شيعيان آن جا داشته است. اما در دوره امام جواد عليه‌السّلام پيرامون وي سخن بسنده‌اي ديده نمي‌شود، اما از آنجا که ترکيب اصلي مرکزيت کوفه تا فوت صفوان دست نخورده باقي مانده بود و همان افرادي که در دوره امام رضا عليه‌السّلام فعال بودند، در اين دوره نيز در کنار هم به چشم مي‌خوردند، از اين رو به نظر مي‌رسد که وي موقعيت خود را در رده بالاي شيعه حفظ کرده باشد. به هر حال وي دوره امام جواد عليه‌السّلام را با سلامت عقيده سپري کرد و در نخستين سال امامت هادي عليه‌السّلام در سال 221 ه.ق وفات يافت.