صبحى دگر مى آيد اى شب زنده داران!        از قله هاى پرغبار روزگاران
از بيکران سبز اقيانوس غيبت        مى آيد او تا ساحل چشم انتظاران
آيد به گوش از آسمان: اين است مهدى!        خيزد خروش از تشنگان: اين است باران!
با تيغ آتش مى درد آن وارث نور        در انتهاى شب، گلوى نابکاران
از بيشه زار عطرهاى تازه آيد        چون سرخ گل بر اسب رهوار بهاران
آهنگ ميدان تا کند او، باز ماند        در گرد راهش مرکب چابکسواران
آيينه ى آيين حق! اى صبح موعود!        ماييم سيماى تو را آيينه داران
ديگر قرار بى تو ماندن نيست در دل        کى مى شود روشن به رويت چشم ياران؟(15)
    
- پاورقی -

(15) سيد حسن حسينى.