آن چه يوسف داشت، نزد ديگران يافت نمى شد. از اين رو با اين که ميان يوسف وبرادرانش 18 روز فاصله بود،(1) آنان براى تهيه ى آذوقه، اين مسير طولانى را پيمودند. اگر آذوقه در جاى ديگرى نيز يافت مى شد، هرگز سختى اين راه طولانى را به جان نمى خريدند.
گم شده ى بشر امروزين - عدالت، معنويت ودر يک کلام، رشد انسان -(2) نيز تنها نزد يوسف زهرا (عجل الله فرجه) است وبس. او تنها کسى است که مى تواند نيازهاى بشريت را برآورده سازد واو را در همه ى ابعاد به کمال برساند. تا اين باور در انسان ها شکل نگيرد، او ظهور نخواهد کرد.
امام صادق عليه السلام فرمودند:
لا يکون هذا الامر حتى لايبقى صنف من الناس الا وقد ولّوا على الناس حتى لايقول قائل انا لو ولّينا لعدلنا. ثم يقوم القائم بالحق والعدل.(3)
ظهور رخ نخواهد داد مگر هنگامى که همه ى گروه ها بر مردم حکومت کردند وکسى نگويد: اگر ما، حاکم بوديم، به عدالت رفتار مى کرديم. پس از اين وضعيت، قائم (عجل الله فرجه) همراه با حق وعدالت، قيام خواهد کرد.
اين حديث بدين معناست که مردم بايد دريابند که خود، توان هدايت، رهبرى ورسيدن ورسانيدن به آرمان هاى خويش را ندارند. پس بايد در پى منجى واقعى باشند، که همانا حضرت مهدى (عجل الله فرجه) است.

- پاورقی -

(1) کمال الدين، ج 2، ص 10. امام صادق عليه السلام فرموده است: (ميان يوسف ويعقوب، 18 روز فاصله بود؛ وکان بينه وبين والده مسيرة ثمانية عشر يوماً). اگر يافتن آذوقه - روزى جسم - براى انسان آن قدر اهميت دارد که حاضر است براى يافتن آن، اين مسير طولانى را بپيمايد، آيا سزاوار نيست که براى يافتن امامى که او را رزق معنوى بخشيده است وجانش را سيراب مى کند، شبانه روز در جستجو باشد؟ به راستى، آيا ما در طلب آن امام عزيز، سستى نکرده ايم؟.
(2) (وهيئى لنا من امرنا رشداً)؛ (وراه نجاتى براى ما فراهم ساز). (کهف، 10) رشد، همان جهت عالى يافتن همه ى استعدادهاى انسان است.
(3) غيبت نعمانى، ص 274، به نقل از: معجم احاديث الامام المهدى، ج 3، ص 426.