اى ابوطالب درود ما به جسم و جان تو
اى كه تمجيد از فداكاريت يزدان مىكند
گر تو مخفى داشتى ايمان خود را كردگار
خانهات را پايگاه عشق و ايمان مىكند
اى ابوطالب تو عمران و على موساى توست
آنكه خدمت بر درش موسى بن عمران مىكند
فى المثل احمد چو موسى و على هارون اوست
سرپرستى زين دو را حق بر تو احسان مىكند
اى ابوطالب چنان كز حق حمايت مىكنى
اين على يارى از او با تيغ برّان مىكند
گر تو در باطن حمايت از پيمبر مىكنى
او به ظاهر يارى از ختم رسولان مىكند
گر تو تا سرحدّ امكان مىكنى يارى ز دين
او طرفدارى ز دين ما فوق امكان مىكند
آن بنايى را كه با دست نبى و ز جهد تو
پايه ريزى شد على تحكيم بنيان مىكند
اين على بر آرزوهايت تجسم مىدهد
اين على تبليغ حق ترويج قرآن مىكند
پايههاى بت پرستى را بر اندازد زِ بُن
روزگار بت پرستان را پريشان مىكند
پردههاى جهل را از هم بدرّد تار و پود
كاخهاى شرك را با خاك يكسان مىكند

شعر از سید رضا موید

نوشتن دیدگاه