را هى كه قيام زهرا (ع) پيمود، چندان طولانى نبود، زيرا جايى كه اولين شرر آن افروخته شد، طبعا خانه ى على (ع) بود، خانه اى كه پيامبر اسلام (ص) آن را به منزله ى بيت نبوت انتخاب كرده بود. اين خانه در جوار مسجد پيامبر (ص) و تنها ديوارى با آن فاصله داشت از اين رو شايد زهرا (ع) از درى كه بدان باز، و بى واسطه از خانه اش به آن منتهى مى شد داخل مسجد شد.
بهر صورت تعيين اين كه از كدام در وارد شده، چندان اهميّتى ندارد، ولى به نظر من، اگر قرار ترجيح باشد، ورود او (ع) از در عمومى پذيرفتنى تر است، چون سياق روايتى كه سرگذشت اين نهضت را مى گويد، خود قرائنى حاكى از بيان و تأييد اين نظر دارد، بدين ترتيب كه دخول زهرا (ع) از در خصوصى، او را مجبور نمى كند در صحن خود مسجد قذم زند، و فاصله ى بين خانه و مسجد را بپيمايد، و اگر چنين نباشد اين سؤال به ذهن خواننده خواهد رسيد، كه راوى خبر چرا كيفيت راه رفتن زهرا (ع) را توصيف مى كند و مى گويد:
«او مانند پيامبر (ص) گام برمى داشت» زيرا بديهى است، كه بنا به فرض مذكور، وى نمى توانسته است همراه زهرا (ع) باشد، و اگر تصّور شود عرصه ى مسجد را مى پيموده است، سير او در مسجد به ورودش بر خليفه نمى انجامد، بلكه به محض دخول به مسجد بر خليفه و جمع ياران او، وارد مى شود، زيرا شخصى كه به داخل مسجد، قدم مى گذارد، در همان لحظه، بر كسى كه در آن حضور دارد، وارد مى گردد، اگر چه در صحن مسجد فاصله اى را هم بپيمايد. بعلاوه مى دانيم كه راوى خبر، نحوه ى راه رفتن و گام زدن زهرا (ع) را، پيش از وارد شدنش به ابوبكر، توصيف مى كند، و همه ى اين ها قرائنى هستند كه حدس ما را تأئيد مى كنند.