خداوند در قرآن كريم، مخاطبان خود را به زندگى ديگرى كه فراتر و برتر از حيات دنياى است، فراخوانده و آن را فلسفه ى عالى بعثت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله قرار داده است و فرموده:
يا ايها الذين آمنوا استجيبوا لله للرسول اذا دعاكم لما يحييكم. [سوره ى انفال، آيه ى، 24.]
اى كسانى كه ايمان آورده ايد، چون خدا و پيامبر، شما را به چيزى فراخواندند كه به شما حيات مى بخشد، آنان را اجابت كنيد.
اين زندگى، ويژه ى انسانهايى است كه در پرتو آگاهى و شعور و اراده و آزادى و اختيار، بدان دست مى يابند و همان حيات طيب است كه زنان و مردان مومن بر اثر پيروى از تعاليم راقى پيامبران الهى، بويژه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله همراه با جان پاك و عمل صالح به دست مى آورند. در سوره ى نحل، آيه ى 97 آمده است:
من عمل صالحا من ذكر او انثى و هو مومن فلنخيينه حيوة طيبة و لنجزينهم اجرهم باحسن ما كانوا يعملون.
هر كس از مرد يا زن كار شايسته كند و مومن باشد، قطعا او را با زندگى پاكيزه اى، حيات (حقيقى) بخشيم، و مسلما به آنان بهتر از آنچه انجام مى دادند، پاداش خواهيم داد.
پيامبران الهى، بويژه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله برانگيخته شدند تا با تلاوت آيات خداوند كه شامل معارف مبدا و معاد و همگى احكام عبادى و اجتماعى و اخلاقى است، زمينه ى تزكيه را فراهم آورند و خرد را در پرتو حكمت، بارور كنند و اين، همان نعمت بزرگ و منت بى زوالى است كه حضرت صديقه ى طاهره عليهاالسلام بدان اشاره كرده: «و تمام منن والاها»؛ و مصداق بارز نعمت جاودانه ى هدايت است كه ثمره ى دلپذير شجره ى مترقى و متعالى نبوت است و به دنبال آن، امامت و وصايت است كه نعمتى مستمر و رحمتى جارى در روزگار انسان است و با هدايت به شناخت راستين و علم صحيح و عمل شايسته، ذهن و دل آدميان را با ياد خدا و روز واپسين اصول و معارف الهى آبيارى مى كند. در سوره ى آل عمران، آيه ى 164 آمده است:
لقد من الله على المومنين اذا بعث فيهم رسولا من انفسهم يتلوا عليهم آياته و يزكيهم و يعلمهم الكتاب و الحكمة و ان كانوا من قبل لفى ضلال مبين.
به يقين، خدا بر مومنان منت نهاد كه پيامبرى از خودشان در ميان آنان برانگيخت، تا آيات خود را بر ايشان بخواند و پاكشان گرداند و كتاب و حكمت به آنان بياموزد. قطعا پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند.