یکی از فرزندان امام حسین(علیه السلام)که شیر خوار بود و از تشنگی، روز عاشورا بی تاب شده بود.امام،خطاب به دشمن فرمود:از یاران و فرزندانم، کسی جز این کودک نمانده است.نمی بینید که چگونه از تشنگی بی تاب است؟ در«نفس المهموم»آمده است که فرمود:«ان لم ترحمونی فارحموا هذا الطفل»در حال گفتگو بود که تیری از کمان حرمله آمد و گوش تا گوش حلقوم علی اصغر را درید.امام حسین(علیه السلام)خون گلوی او را گرفت و به آسمان پاشید.(1) در کتابهای مقتل،هم از«علی اصغر»یاد شده،هم از طفل رضیع (کودک شیرخوار) و در اینکه دو کودک بوده یا هر دو یکی است،اختلاف است.
در زیارت ناحیه مقدسه،درباره این کودک شهید،آمده است:«السلام علی عبد الله بن الحسین،الطفل الرضیع،المرمی الصریع،المشحط دما،المصعد دمه فی السماء،المذبوح بالسهم فی حجر ابیه،لعن الله رامیه حرملة بن کاهل الأسدی».(2) و در یکی از زیارتنامه های عاشورا آمده است:«و علی ولدک علی الأصغر الذی فجعت به»از این کودک، با عنوان های شیرخواره،شش ماهه،باب الحوایج،طفل رضیع و...یاد میشود و قنداقه و گهواره از مفاهیمی است که در ارتباط با او آورده میشود.
طفل شش ماهه تبسم نکند،پس چه کند *** آنکه بر مرگ زند خنده،علی اصغر توست
«علی اصغر،یعنی درخشان ترین چهره کربلا، بزرگترین سند مظلومیت و معتبرترین زاویه شهادت ...چشم تاریخ،هیچ وزنه ای را در تاریخ شهادت،به چنین سنگینی ندیده است.»(3) علی اصغر را«باب الحوائج»میدانند،گر چه طفل رضیع و کودک کوچک است، اما مقامش نزد خدا والاست.
در گلخانه شهادت را
میگشاید کلید کوچک ما
جواد محدثی
*****************************************
1ـ معالی السبطین،ج 1،ص .423
2ـ بحار الأنوار،ج 45،ص .66
3ـ اولین دانشگاه و آخرین پیامبر،شهید پاک نژاد،ج 2،ص .42