در تواریخ اهل سنت و دانشمندان شیعه با اختلاف اندکى مذکور است که چون قرارداد حدیبیه به امضا رسید سهیل بن عمرو و جمعى از مشرکین به نزد رسول خدا(ص)آمده گفتند:
ـجمعى از بردگان و کوته فکران ما در این مدت پیش تو آمده‏اند آنها را به ما بازگردان !
در اینجا بود که رسول خدا(ص)غضبناک شد بدانسان که چهره‏اش سرخ گردید و فرمود:«لتنتهن یا قریش او لیبعثن الله علیکم رجلا امتحن الله قلبه للایمان یضرب رقابکم و انتم خارجون عن الدین».
[اى گروه قریش(از این لجاجت)دست بدارید و یا آنکه خداوند مردى که دلش را به ایمان آزموده است بر شما بگمارد تا گردنهاى شما را در وقتى که از دین بیرون هستید بزند!]ابو بکر گفت :اى رسول خدا منظورت من هستم؟فرمود:نه،عمر گفت:من هستم؟فرمود:نه،«و لکنه خاصف النعل»بلکه او کسى است که نعلین مرا وصله مى‏زند و در آن وقت على(ع)مشغول دوختن نعلین پیغمبر بود !